Insanin cocukken, kendisini hayal ettigi seyler vardir hayatta.. Kimisi meslegini hayal eder mesela, kimisi gelin oldugunu, kimisi alacagi evi, arabayi..
Bir de insanin cocukken, kendisini hic de oyle hayal etmedigi seyler vardir.. 30 yasinda, iki cocuklu, kocaman bir kadin olmak gibi mesela !!
Ama bugun oldum ben..
30 yasinda, iki cocuklu, kocaman bir kadin olmak bu kadar basit ve kolaymis demek ki!!
Hatirliyorum da kucukken 30 yasindaki insanlar bana ne yasli gelirdi.. Uzulurdum onlar icin.. hic ulasilmaz gibiydi yirmili yaslar bile.. Ama bu kadar cabuk gelip geciyormus meger omur dedikleri..
Simdi kendime bakiyorum aynada.. Biri alti yasina basmis, biri yarin iki ayini dolduran iki minik yavrumla diyorum ki "Hosgeldin 30 yas !!"
Ve ekliyorum, "Sakin bos yere beni buyutmeye calisma tamam mi?"
******
Asagidaki yazima yorum birakan, birakmasa da okuyan ve kardesime bir Fatiha okuyup dua gonderen herkese ama herkese cok tesekkurler.. Bazi yorumlarla yeniden agladim, yeniden huzunlendim ama kendimi yine, buraya her yazdigimda oldugu gibi sarilip sarmalanmis, anlasilmis, derdi paylasilmis ve sesi duyulmus hissettim..
Sizi seviyorum, hep orada olun, olur mu?
21 Kasım 2011 Pazartesi
14 Ekim 2011 Cuma
Bir ruya gordum ben..
Uc ay onceydi bundan.. Okyanus kabarmis, hircin hircin dalgalar vuruyordu evimin onune.."Allah Allah, okyanus yok ki Austin'de, kiyida oturmuyoruz ki, bu da nereden cikti simdi?" dedim kendi kendime..
Sapsariydi gokyuzu.. Yer gok sapsariydi..
Vuran her dalga topraklar getirip yigdi evin onune.. Kumdan tepeler oldu pencerelerimin onu.. Ben, seyrediyordum dehsetle olan biteni..
Damla damla sular sicradi pencerelerime.. Ben "Dalgalar eve girmedi, birsey olmadi bize.." diye sevinirken annem belirdi yanimda.. Evin tek acik penceresini kapatti iki yanindan tutup usulca.. Disarda kaldi hersey.. Firtina, okyanus, dalgalar, sari gokyuzu.. Daha dogrusu ben disinda kaldim herseyin, uzaginda..
"Asim" diyerek uyandim sonra.. "Asim'a birsey olacak.." diyerek..
Cunku sariydi yer gok..
Tipki sari saclari gibi onun.. Aile icinde, cocuklugundan kalma lakabi gibi, "sari"..
Ve cok gecmedi uzerinden, vefat haberini aldim kardesimin..
Okyanus gercekten de firtina getirdi bana..
O evimle, ailemle, ait oldugum yerle aramdaki koca okyanusun ardindan sadece bir haber ulasti bana.. Sadece damlalar..
Haberi veren annem, tipki ruyamdaki gibi kapatti pencereyi usulca.. "Verdik topraga.." dedi..
Ben disinda, uzaginda kaldim herseyin..
Cok agladim, cok cirpindim "Niye bekletmediniz?" diye, "Son bir kez gorseydim en azindan yuzunu" diye ama olmadi, goremedim.. Bana haber vermeden vermislerdi topraga.. Bekletirlerse giderim diye.. Icimdeki cani da ya kaybedersek diye..
Sekizinci ayiydi hamileligimin.. Bacaklarimi hissetmemeye baslamistim annemle konusurken.. O gun durdu bebegimin hareketleri.. Ve o gun onu da kaybedecekmisim gibi hissettim.. Hazirladim kendimi herseye.. Ne o gun ne de sonrasinda Turkiye'ye gitmeye cesaret edemedim..
Firtina ulasmadi bana evet ama o camlarima vuran dalgalardan cok daha fazlasi akti gozlerimden.. Ve ben hayatimda ilk defa, kipkirmizi, sis, acamadigim gozlerimi, acisindan silemeyecegim kadar cok agladim..
O gunun gecesi bahcesine ciktim evimizin.. Dolunay vardi, tipki bu gece gibi.. Konustum kardesimle uzun uzun.. "Demek gittin ha" dedim, "Gittin demek bu hic sevemedigin diyardan.."
Oradaydi, dinledi beni, biliyorum..
Gecelerce uyuyamadim once.. Sonra gunlerce uyudum.. Cok agladim, cok sordum, cok kayboldum..
Her sordugumda, her siginisimda O'na cevapladi ama beni Rabbim.. Dedi ki:
" Ey insanlar, eğer dirilişten yana bir kuşku içindeyseniz, gerçek şu ki, biz sizi topraktan yarattık, sonra bir damla sudan, sonra bir alak'tan (embriyo), sonra yaratılış biçimi belli belirsiz bir çiğnem et parçasından; size (kudretimizi) açıkca göstermek için dilediğimizi, adı konulmuş bir süreye kadar rahimlerde tutuyoruz. Sonra sizi bebek olarak çıkarıyoruz, sonra da erginlik çağına erişmeniz için (sizi büyütüyoruz). Sizden kiminizin hayatına son verilmekte, kiminiz de, bildikten sonra hiç bir şey bilmeme durumuna gelmesi için ömrün en aşağı ucuna (yaşlılığa) geri çevrilmektedir. (Hac Suresi , 5)
Şimdi Allah'ın rahmetinin eserlerine bak; ölümünden sonra yeryüzünü nasıl diriltmektedir? Şüphesiz O, ölüleri de gerçekten diriltecektir. O, her şeye güç yetirendir. (Rum Suresi, 50)
De ki: "Allah sizi diriltiyor, sonra sizi öldürüyor, sonra kendisinde hiç bir kuşku olmayan kıyamet günü O sizi bir araya getirip-toplayacaktır. Ancak insanların çoğu bilmezler." (Casiye Suresi, 26)
Her nefis ölümü tadıcıdır. Biz sizi, şerle de, hayırla da deneyerek imtihan ediyoruz ve siz bize döndürüleceksiniz. (Enbiya Suresi,35)
Gerçek şu ki, sen de öleceksin, onlar da öleceklerdir. (Zümer Suresi, 30)"
Yani dedi ki bana, "Ben yarattim kardesini, Ben tayin ettim omrunu ve Ben diledim onu yanima almayi.. Sizin degil, Benimdi cani.. Ama kavusacaksiniz yine.. Ahirette bulusacaksiniz.. Inaniyorsan.."
"Inaniyorum, bekliyorum Rabbim.." dedim ben de.. Sustum, biryerlere kactim kendi icimde..
Hergun mutfak penceremin onundeki menekseleri sulamaya devam ettim ama.. Zorla yemek yaptim hergun.. Lavabolari ovdum, ocagimi temizledim, yerleri sildim.. Ogluma mutlaka okudum masalini her gece, yatmadan once.. Neden agladigimi her sordugunda hergun defalarca, ivir zivir bir suru bahaneler buldum ona.. Inanmadi ama olsun, alisti en sonunda.. Ben de hayata kucuk kancalar takmaya devam ettim.. Hersey normalmis gibi, hersey eskisi gibi olabilirmis gibi..
Her yataga yatisimda "Bir daha hic uyanmayabilirim.." dedim ama o gunden sonra.. Tipki Asim gibi.. Tipki onun yatip, bir daha kalkamayisi gibi..
Tipki onun, hep gitmek istedigi bu diyara 26 yil dayanan kalbinin bir anda durmasi gibi, defalarca durdu benim de kalbim zihnimde, defalarca oldum oldum dirildim ben.. Sikisan nefesim acilsa da sonunda hep, ben uykulardan, gecelerden korkar oldum..
O gunden sonra herkese "olecek" gozuyle baktim ilk defa gercekten.. " O da olecek ve birakip gidecek beni birgun aniden, ben hic beklemiyorken.." Ya da ben birakacagim sevdiklerimi, onlar kalacak arkamda.. Ogluma bakip bakip agladim gunlerce.. Ozani seyrettim gecelerce uyurken.. "Fani" ne demek, o gun bildim belki de..
Ve o gun anladim senelerce sadece okudugum ama hic anlamadigim, ne demek istedigini hic dusunmedigim, hissetmedigim hadis-i serifin ne demek istedigini.. "Agizlarin tadini kaciran olumu sikca hatirlayiniz."
Olum, insanin agzinin tadini kaciran birseymis gercekten de.. Nesesini, enerjisini, herkese ve herseye yukledigi anlamlari, onemleri.. Hepsini ama hepsini alip goturen birseymis kendisiyle beraber.. Ne kadar yakinsa sana kaybettigin can, o kadar cok hem de..
Simdi bakiyorum da geriye, uc ay..
Uc ay sonra ben, simdi, kucagimda uc haftalik minicik kizimla yine agliyorum usul usul.. Rahmet dileye dileye kardesime..
Kizim, minik kizim..
O gunden beri beni yeniden baglasin koptugum, savruldugum herseye diye, yeniden tat olsun agzima diye umut umut bekledigim bebegim..
"Hayat" diyorum, "iste tam da bu belki de.. Giden canlar, gelen canlar.."
Ve sukrediyorum Allah'a.. Bana yavrumu tam da bu buyuk kaybin ustune sag salim verdigi icin.. Beni toparlayip "yeniden baslattigi" icin.. "Gulsima"min, kucuk gul yuzlumun yuzune bakip bakip yeniden gulumsettigi icin..
Asimim, cennetlerde bulusmak duasiyla..
Burada nasip olmadi ama insaallah sen, o zaman opup koklayacaksin gul bebegimi..
Rahmetiyle muamele etsin sana Rabbim..
Amin..
Uc ay onceydi bundan.. Okyanus kabarmis, hircin hircin dalgalar vuruyordu evimin onune.."Allah Allah, okyanus yok ki Austin'de, kiyida oturmuyoruz ki, bu da nereden cikti simdi?" dedim kendi kendime..
Sapsariydi gokyuzu.. Yer gok sapsariydi..
Vuran her dalga topraklar getirip yigdi evin onune.. Kumdan tepeler oldu pencerelerimin onu.. Ben, seyrediyordum dehsetle olan biteni..
Damla damla sular sicradi pencerelerime.. Ben "Dalgalar eve girmedi, birsey olmadi bize.." diye sevinirken annem belirdi yanimda.. Evin tek acik penceresini kapatti iki yanindan tutup usulca.. Disarda kaldi hersey.. Firtina, okyanus, dalgalar, sari gokyuzu.. Daha dogrusu ben disinda kaldim herseyin, uzaginda..
"Asim" diyerek uyandim sonra.. "Asim'a birsey olacak.." diyerek..
Cunku sariydi yer gok..
Tipki sari saclari gibi onun.. Aile icinde, cocuklugundan kalma lakabi gibi, "sari"..
Ve cok gecmedi uzerinden, vefat haberini aldim kardesimin..
Okyanus gercekten de firtina getirdi bana..
O evimle, ailemle, ait oldugum yerle aramdaki koca okyanusun ardindan sadece bir haber ulasti bana.. Sadece damlalar..
Haberi veren annem, tipki ruyamdaki gibi kapatti pencereyi usulca.. "Verdik topraga.." dedi..
Ben disinda, uzaginda kaldim herseyin..
Cok agladim, cok cirpindim "Niye bekletmediniz?" diye, "Son bir kez gorseydim en azindan yuzunu" diye ama olmadi, goremedim.. Bana haber vermeden vermislerdi topraga.. Bekletirlerse giderim diye.. Icimdeki cani da ya kaybedersek diye..
Sekizinci ayiydi hamileligimin.. Bacaklarimi hissetmemeye baslamistim annemle konusurken.. O gun durdu bebegimin hareketleri.. Ve o gun onu da kaybedecekmisim gibi hissettim.. Hazirladim kendimi herseye.. Ne o gun ne de sonrasinda Turkiye'ye gitmeye cesaret edemedim..
Firtina ulasmadi bana evet ama o camlarima vuran dalgalardan cok daha fazlasi akti gozlerimden.. Ve ben hayatimda ilk defa, kipkirmizi, sis, acamadigim gozlerimi, acisindan silemeyecegim kadar cok agladim..
O gunun gecesi bahcesine ciktim evimizin.. Dolunay vardi, tipki bu gece gibi.. Konustum kardesimle uzun uzun.. "Demek gittin ha" dedim, "Gittin demek bu hic sevemedigin diyardan.."
Oradaydi, dinledi beni, biliyorum..
Gecelerce uyuyamadim once.. Sonra gunlerce uyudum.. Cok agladim, cok sordum, cok kayboldum..
Her sordugumda, her siginisimda O'na cevapladi ama beni Rabbim.. Dedi ki:
" Ey insanlar, eğer dirilişten yana bir kuşku içindeyseniz, gerçek şu ki, biz sizi topraktan yarattık, sonra bir damla sudan, sonra bir alak'tan (embriyo), sonra yaratılış biçimi belli belirsiz bir çiğnem et parçasından; size (kudretimizi) açıkca göstermek için dilediğimizi, adı konulmuş bir süreye kadar rahimlerde tutuyoruz. Sonra sizi bebek olarak çıkarıyoruz, sonra da erginlik çağına erişmeniz için (sizi büyütüyoruz). Sizden kiminizin hayatına son verilmekte, kiminiz de, bildikten sonra hiç bir şey bilmeme durumuna gelmesi için ömrün en aşağı ucuna (yaşlılığa) geri çevrilmektedir. (Hac Suresi , 5)
Şimdi Allah'ın rahmetinin eserlerine bak; ölümünden sonra yeryüzünü nasıl diriltmektedir? Şüphesiz O, ölüleri de gerçekten diriltecektir. O, her şeye güç yetirendir. (Rum Suresi, 50)
De ki: "Allah sizi diriltiyor, sonra sizi öldürüyor, sonra kendisinde hiç bir kuşku olmayan kıyamet günü O sizi bir araya getirip-toplayacaktır. Ancak insanların çoğu bilmezler." (Casiye Suresi, 26)
Her nefis ölümü tadıcıdır. Biz sizi, şerle de, hayırla da deneyerek imtihan ediyoruz ve siz bize döndürüleceksiniz. (Enbiya Suresi,35)
Gerçek şu ki, sen de öleceksin, onlar da öleceklerdir. (Zümer Suresi, 30)"
Yani dedi ki bana, "Ben yarattim kardesini, Ben tayin ettim omrunu ve Ben diledim onu yanima almayi.. Sizin degil, Benimdi cani.. Ama kavusacaksiniz yine.. Ahirette bulusacaksiniz.. Inaniyorsan.."
"Inaniyorum, bekliyorum Rabbim.." dedim ben de.. Sustum, biryerlere kactim kendi icimde..
Hergun mutfak penceremin onundeki menekseleri sulamaya devam ettim ama.. Zorla yemek yaptim hergun.. Lavabolari ovdum, ocagimi temizledim, yerleri sildim.. Ogluma mutlaka okudum masalini her gece, yatmadan once.. Neden agladigimi her sordugunda hergun defalarca, ivir zivir bir suru bahaneler buldum ona.. Inanmadi ama olsun, alisti en sonunda.. Ben de hayata kucuk kancalar takmaya devam ettim.. Hersey normalmis gibi, hersey eskisi gibi olabilirmis gibi..
Her yataga yatisimda "Bir daha hic uyanmayabilirim.." dedim ama o gunden sonra.. Tipki Asim gibi.. Tipki onun yatip, bir daha kalkamayisi gibi..
Tipki onun, hep gitmek istedigi bu diyara 26 yil dayanan kalbinin bir anda durmasi gibi, defalarca durdu benim de kalbim zihnimde, defalarca oldum oldum dirildim ben.. Sikisan nefesim acilsa da sonunda hep, ben uykulardan, gecelerden korkar oldum..
O gunden sonra herkese "olecek" gozuyle baktim ilk defa gercekten.. " O da olecek ve birakip gidecek beni birgun aniden, ben hic beklemiyorken.." Ya da ben birakacagim sevdiklerimi, onlar kalacak arkamda.. Ogluma bakip bakip agladim gunlerce.. Ozani seyrettim gecelerce uyurken.. "Fani" ne demek, o gun bildim belki de..
Ve o gun anladim senelerce sadece okudugum ama hic anlamadigim, ne demek istedigini hic dusunmedigim, hissetmedigim hadis-i serifin ne demek istedigini.. "Agizlarin tadini kaciran olumu sikca hatirlayiniz."
Olum, insanin agzinin tadini kaciran birseymis gercekten de.. Nesesini, enerjisini, herkese ve herseye yukledigi anlamlari, onemleri.. Hepsini ama hepsini alip goturen birseymis kendisiyle beraber.. Ne kadar yakinsa sana kaybettigin can, o kadar cok hem de..
Simdi bakiyorum da geriye, uc ay..
Uc ay sonra ben, simdi, kucagimda uc haftalik minicik kizimla yine agliyorum usul usul.. Rahmet dileye dileye kardesime..
Kizim, minik kizim..
O gunden beri beni yeniden baglasin koptugum, savruldugum herseye diye, yeniden tat olsun agzima diye umut umut bekledigim bebegim..
"Hayat" diyorum, "iste tam da bu belki de.. Giden canlar, gelen canlar.."
Ve sukrediyorum Allah'a.. Bana yavrumu tam da bu buyuk kaybin ustune sag salim verdigi icin.. Beni toparlayip "yeniden baslattigi" icin.. "Gulsima"min, kucuk gul yuzlumun yuzune bakip bakip yeniden gulumsettigi icin..
Asimim, cennetlerde bulusmak duasiyla..
Burada nasip olmadi ama insaallah sen, o zaman opup koklayacaksin gul bebegimi..
Rahmetiyle muamele etsin sana Rabbim..
Amin..
24 Ocak 2011 Pazartesi
Denedim ama olmadi..
Olmayacak da sanirim.. Geri donemeyecegim ben buraya yazmaya..
Hic habersiz olmasindansa kisa da olsa bir "hoscakalin" demek istedim.. Simdiye kadar burayi takip eden, okuyan, yorum yazan, guzel dileklerini dualarini benimle paylasan herkese cok ama cok tesekkurler..
Gitmeden son bir dua talebim daha var ama..
Ikinci kez anne olmayi nasip edecek insaallah Rabbim bana.. Yepyeni heyecanima, dualariniz eslik etsin, olur mu?
Belki ilerde birgun, yeniden.. Belki anne olunca calismaya ara verirsem.. Belki yine adimla, belki hickimse kim oldugumu bilmeden.. Donmeyi umuyorum..
Tanisam da tanimasam da simdiye kadar benimle birseyleri paylastiginiz icin hepinizi cok seviyorum..
Hoscakalin..
Olmayacak da sanirim.. Geri donemeyecegim ben buraya yazmaya..
Hic habersiz olmasindansa kisa da olsa bir "hoscakalin" demek istedim.. Simdiye kadar burayi takip eden, okuyan, yorum yazan, guzel dileklerini dualarini benimle paylasan herkese cok ama cok tesekkurler..
Gitmeden son bir dua talebim daha var ama..
Ikinci kez anne olmayi nasip edecek insaallah Rabbim bana.. Yepyeni heyecanima, dualariniz eslik etsin, olur mu?
Belki ilerde birgun, yeniden.. Belki anne olunca calismaya ara verirsem.. Belki yine adimla, belki hickimse kim oldugumu bilmeden.. Donmeyi umuyorum..
Tanisam da tanimasam da simdiye kadar benimle birseyleri paylastiginiz icin hepinizi cok seviyorum..
Hoscakalin..
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)