Böhüüüü :((
Bir rüya daha bitti...

Öngörülen oldu ve yenildik.. Bence en iyi oyunu sergilediğimiz ve ilk yarıda bile gol attığımız iyi bir maçtı ama olmadı işte..

Gitti benim bütün yaz kırmızı-beyaz gezme hayallerim :P

Ama şu anda kaybettiğimize üzülmekten ziyade, maçı izlediğim ortama ve duyduklarıma gülüyorum hâlâ.. Hayatımın en ilginç tecrübelerinden birini yaşadım bu akşam :))

Geldiğimizden beri ilk defa evdeydik bu akşam, Yusufcuk, ben ve babaannesi.. Yemekten sonra Ozan'ın yengesi, annanesi (bundan sonra "ebe" diyeceğim kendisine, burada öyle deniyor çünkü) ve kuzenleri, daha sonra da uzaktan akrabaları olan biri genç biri yaşlı iki teyze daha geldi.. Kahvelerimiz yaptık, kuruyemişimizi hazırladık ve maçı izlemeye koyulduk.. Yaşlı teyze başladı can-ı gönülden dua etmeye.. O sırada ben Yusufcuğu emziriyordum ve biraz arkada oturuyorum, tam duyamadım dediklerini.. Ama emind,m çok hoşuma gidecek, beni çok güldürecek şeyler duyacağımdan.. Az sonra Yusufcuk kucağımdan kalkınca yanaştım hemen :)) Teyze yalvarıyor, "Allaağm, bu gokulu cavırlara bizi yendirme.." diye :)) Güle güle öldüm.. Güzel teyzem, nereden biliyorsun koktuklarını yaa?

İlk gol geldi.. Ben kucağımda emen ve uyumak üzere olan Yusufcuğu unutmuşum, ayağa fırladım!! Ebeden ve o yaşlı teyzeden kartı yedik hemen "bebeyi korkuttun" diye :P Neyse, benden gaza gelip kuzenler de sevindi.. Biraz bağırıştık, anaaa o da ne? Bu sefer de golü biz yedik!! Yusufcuk artık iyice sersemlemeye başlayınca ben onu uyutmaya gittim yatakodasına.. Onları da sıkı sıkı tenbihledim, gol atarsak çığlık atıp bana haber vereceklerdi :))

İkinci yarıyı yanlız seyrettim.. Misafirler arada gidip kayınvalidem de yatınca pek tadı olmadı.. Üstüne bir de yenildik, pek bi depresifim yani :P

Ama olsun..
Bu da bir başarı..
Tebrikler millilerimize..

............................



Bizim köy bebesine gelecek olursak..
Geldiğinden beri her böğürüşlerinde "nööööööö" diyerek ineklerin olduğu taraftan kucağıma doğru kaçıp kendini saklayan Yusufcuk, bugün kendini aştı.. Şu aşağıdaki ineklerin arasına dalmaya çalıştı!! Üstelik de hayvanlar birbiriyle tepişirken.. Dört koldan koşup yakaladık afacanımı..

Ayrıca önceden "mööööö" diyordu ineklere, artık "nöööö" diyor :))
Demek ki biz yanlış yansıma yapmışız.. Sesi duyunca doğrusunu keşfetti çocuk :P
Bundan sonra "İnekler nasıl bağırır?" sorusunun cevabı "Nöö"dür, ona göre..


Meyve tüketimine son hız devam ediyoruz..
Bu gidişle babamız gelene kadar ağaçlar boşalmış olacak :P

Pencere kenarlarında çubuk kraker keyfi yapmayı da ihmal etmiyoruz tabii..
Köyde, kentte.. Evde, sokakta.. Gece, gündüz..
En büyük, çubuk krakeeerrrr :))

...................................

Şimdi tam hasat zamanı olduğu için akrabalarımız hep ovada..
Tarlalar biçiliyor, ekinler ayrılıp samanlıklara yerleştiriliyor.. Misafir olduğumuz için tüm yardım tekliflerimiz geri çevrildiğinden, bize de biraz yaramazlık yapmak, biraz fotoğraf çekmek kalıyor..







..................................

Yarın yeni bir tuvalet eğitimi sürecine başlayacağız inşaallah.. Sünnet sonrası denememizin nasıl sonuçlandığını sanırım hatırlıyorsunuzdur :P

Yusufcuğa küçük bir lazımlık alacağız ve günün neredeyse tamamını dışarıda geçirdiği için, olabilecek küçük kazaları da eve dahil olmadan halledeceğiz :)) Eğer yine başaramazsak, üç dört ay sonra tekrar denemeyi düşünüyorum..

.............................

Köye gelince yapmayı planladığım diğer birşey de Yusufcuğun gündüz emmelerini tamamen kesmekti ama bunu da eylem aşamasına geçirmedik henüz.. Bant usulünü denemeyi düşünüyorum -iğrendirmeden bıraktırabilmek için- ama gündüz bant ver diye emmeye emmeye, gece de vazgeçip tamamen anne sütünü bırakmasından korkuyorum.. İki yaşını doldurana kadar emzirmek istiyorum çünkü ve daha üç ay var doğumgününe.. Çok kararsız kaldım..

İki ay daha emzirip öyle mi kessem acaba?

Tabii, daha bant bile yapıştırmadan, aynı odada olduğumuz halde, bir saat emmedi diye aniden krize giren bir bebe için plan yapmak ne kadar doğru, ona da karar verebilmiş değilim.. Gören herkes aynı şeyi söylüyor, "İmkanı yok, sen bunu kesemezsin memeden!!"

Amaniiinnnn..

Çocuğu kocaman olduğu halde emzirdiği için kimseyi kınamadım, başıma gelmez diye umuyorum ama bu işin garantisi yok tabii.. Örneğin, Ozan'ın bir akrabası var burada.. Oğlu geçen sene yedi yaşındaydı ve hâlâ emiyordu annesini!! Emeceği zaman da "Sütaş meyvelim, gel bakiim yanıma, seni bi emeyim.." diyormuş kadına.. Okuldan gelince ilk işi, annesini emmek oluyormuş!! Bu sene henüz karşılaşmadık, gidince soracağım, memeden kesmeyi başardı mı küçük buzağısını :P

.........................

Şimdi yatmam lazım ama size bir adet "köy izlenimleri" yazısı hazırlıyorum, bilginize..

NOT: Aysuncum soben de aklımda ama vallahi düşündüm düşündüm, şöyle "yomantik bi şüpliş" gelmedi aklıma.. Yok mu acep? Ben biraz daha düşüneyim :))