Yusufcuk depresyonda..
Sanırım ben de :((

Anne sütüne veda çalışmalarına başladık.. Üç gündür, gündüzleri hiç em(e)miyor bebiş..

Gündüz iyi hoş, bir şekilde oyalayıp kandırıyor, bir yolunu bulup unutturuyorum da geceleri tam uyku vakti kriz geldi mi ne sirke dinliyor ne sürme ne salça.. "İkaaaa" diye ağlayıp duruyor.. Yıkanınca çıkacağını biliyor yani afacan!! Baktı annneden fayda yok, öyle emiyor!

Geceleri emzirmeye devam ediyorum yani..

Dün, son üç günün acısını çıkarmak istercesine defalarca kalkıp kalkıp emdi!!

Hala doğru yapıp yapmadığımı sorguluyorum.. Acaba gece de kesmem gerekir mi? Bunu nasıl başarabilirim? Bir emip bir emmemek onu daha çok üzer mi?

Offf...

Benim planım en azından bir ay daha böyle, sadece gece emzirip sonra onu da kesmekti -annem yardımıyla- ama dedim ya, acaba kafası daha mı çok karışıyor böyle?

Hımm, şimdi siz bana diyeceksiniz ki madem bir ay daha emzireceksin, gündüz niye kesiyorsun, emsin çocuk..

Ama mazeretim var :P

Bir süredir aşırı halsizlik, kendimi çok kötü hissetme, hatta evde otururken bile fenalaşmaya başlama gibi şeyler olmaya başladı bende yine.. Zaten geçmişim pek temiz değil bu konuda.. Kronik anemiğim.. Mütemadiyen hipotansiyon durumundayım.. Otobüslerde bile fenalaşmışlığım var üniversite yıllarında..

Kendimi bu kadar kötü hissederken, bir de emzirme bana daha fazla zarar versin istemedim.. Yarın inşaallah Ozan'la hastaneye gidip ayrınıtlı kan, hormon ve vitamin tahlillleri yaptıracağım..

Annem "B12 sendromu" hastası ve o da aşırı anemik.. Teyzelerimden birisi de öyle.. Hem annemde hem de halamda tiroid problemleri var..

Korkuyorum!!
Uzun süredir ihmal ediyorum kendimi, belki de o yüzdendir..

Lütfen her iki konuda da bana dua edin olur mu..