Babasının acılarını dindirmeye çalışan merhametli kuzucuk :))

- Babammm, Allah şifalay veysin.. Disci niye böyle yapti ki seni ? Duy babam, (dur demek istiyor :P ), ben sana kitap okiyim biyas, ağyısı geçsin.. Biy vaymış biy yokmuşş... vs. vs..

Az sonra..

-Duy baba, şimdi de oyuncak yapiim sana.. Legodan düybün yapiim mi? İstey misin?

( Konuşamayan baba kafa sallar ! )

İki dakika sonra legodan dürbün hazırdır hasta babanın yatağının başucunda.. ( Yapımı çok basit: Bir uzun sekizli legonun iki ucuna, küçük dörtlü kare legolardan takılır ve ortaya çıkan patlak gözlü bir kurbağa suratına benzeyen nesne dürbün diye babaya yutturulur :P )

Biraz daha sonra..

- Duy babam.. Öpiiimm de geçsin, duy seviiimm..

( Ve bu aşama son aşama olur merhamet gösterisinde !! Dikişli yanağı sevilen (!) baba acılarıyla baş başa bırakılıp bebe hemen yatakodasına kaçırılır ve uyanınca Spiderman izletme vaadiyle uyutulur ! )

Çok şükür ikisinden kurtuldu Ozan yirmilik dişlerin.. Cerrah sadece ikisini almış.. Zaten kendisi de ameliyata girmeden önce, sadece bir diş aldıran ama yüzü, kafasının yarısı kadar şişimiş olan bir kızcağız görünce vazgeçmiş "dört, dört, dört" fikrinden :P

Tüm ısrarlarıma rağmen ne yaptı ne etti beni yanında götürmedi hastaneye..

Şu erkek gururu denen şeyi anlamam mümkün değil !

Eve kendisi geldi arabayla.. Ağrıdan duramıyordu ama yine de korktuğumuz kadar olmadı Allah'a şükür.. İlk günü tamamen buz tamponları, ballı süt ya da blendırdan geçirilmiş hurmalı süt gibi karışımlarla geçirsek de bugün yavaş yavaş yemek yemeye başladı diğer tarafıyla.. Bütün gün boyunca arkadaşıyla dışarda olduğunu da hesaba katarsak, şükür kolay atlattık..

İnşaallah enfeksiyon vs. gibi bir problem olmaz da bayramdan sonra diğer iki taneyi de aldırır sağlıkla..

Bu sabah takılıyorum Ozan'a, "Bu sene de böyle bir doğum günümüz olması nasipmiş.. Doğum günün kutlu olsun bitanem.. Gerçi bazı eksiklerle girdin bu yaşa ama olsun, ben seni eksiklerinle de seviyorum :P" diye :))

Evet, doğum günümüz bugün bizim..

"Nasıl yağğğğniiii?" diyenleri, bu açıklama yazısına alalım hemen..

Elektrik İdaresi bugün yine bize tüm gün elektriksizliği reva gördüğünden , ne pasta yaptım ne de hayalimdeki böreği.. Akşamın şu saatinden sonra uğraşmayı da canım hiç istemiyor.. Yanlız yanlız hiç tadı olmaz zaten, geç gelecek Ozan.. Bir "tüp çokokrem" var evde, onu sıkarım ağzıma artık doom günü pastası niyetine :P

Bu arada, sabah konuştuğumuzu duyan Yusufcuk hemen dahil oldu konuya.. "Doom günün kutyu olsun annecim.." dedi, "Ben sana hediye alcam bugun.." Ne alacakmış hem de biliyor musunuz? Bir çiçekli, bir arılı bir de polisli toka :))

Babasını da unutmadı tabii.. Ona önce "Arabanı değiştiyiyim senin.." dedi, sonra düzeltti, "Tekeylekleyini değiştiycem, tamiyciyim ya ben.."
:)))

Allah yavrumla, eşimle ve sevdiklerimle beraber hayırlı ve huzurlu bir ömür geçirmeyi nasip etsin inşaallah.. Hem kendime, hem aileme, hem dinime hem de milletime faydalı bir ömür geçireyim, daha ne isterim?

Bu da dünün sürprizi..

Mustafa Merter'in kitabını bulamadığımı okuyunca, Esra sağolsun taa İstanbul'dan gönderdi bana.. Yanında Yusufcuk için de şirin bir hediyeyle hem de..

Esracım bir kez daha teşekkürler.. Hem çok mutlu hem de çok mahcup ettin beni..

29 yaşına bu kitabı okuyarak başlamak çok güzel !!

Hoşçakalın.. Herkese mutlu haftasonları..