Güya arayı açmadan hemen yazacaktım! Ama o fırsat nerdeeeee?


Yusufcuk büyüdükçe ve daha da hareketlendikçe ben daha önce yapabildiğim ve ufak gördüğüm şeylerden bile gittikçe daha da uzaklaşmaya başladım.. Artık kek yapmak - dün verdim bu kararı - ya da blog yazmak bile lükse dönüşüyor galiba benim için :((

Umarım bu durum, "Neden sayfama uğramıyorsun?, Neden geldiğin halde bana yorum yazmadın?, Neden benim linkimi listene eklemedin?" gibi beni çok üzen mail ve yorumlarla da birleşip yazmayı tamamen bırakmama neden olmaz..

( Gizli gizli sitemimi de etmiş oldum böylece :P )



Neyse.. Önce haftasonumuzu anlatayım biraz, sonra da "Yuduu"nun maceralarını..

Cumartesi günümüzü, gece yoldan gelmesine ve tam dinlememesine rağmen gününü bize adayan babamızla geçirdik.. Önce salonumuzun şeklini değiştirdik yine çünkü Yusufcuk konsolun üzerinde duran televizyonun üstünü mekan edinmişti artık kendine!! Durup durup televizyonun üstüne çıkıyordu ve en sonunda da düştü kaçınılmaz olarak.. Tahmin ettiğim için yakın markajdaydım zaten, ucuz atlattık çok şükür.. Yanlız o başını vurmasın diye kolumu arkaya hızla çevirip onu tuttuğumdan, benim bileğim mor biraz!! Fazla sert yapmışlar bizim mobilyaları :P


Mekan değişiminin arkasından evin erkeklerini uyutunca etrafı toparlayıp temizlik yaptım bir güzel.. Bir de şu kendi kendine "fıs fıs" yapan oda spreylerinden koydum salona, ohh, miss gibi oldu evim :))


Canlarım uyanınca yemek yedik, hazırlandık ve hemen çıktık.. Önce kermese uğradık, Havva ablanın yanına.. İhtiyacı olan öğrenciler yararına yapılan mantıdan yedik, birkaç parça birşeyler aldık.. Hatta bir ara Havva ablanın yerine geçip satış bile yaptım :)) Ve Yusufcuk doğduğundan beri uzak kaldığım bu gönüllü işleri ne kadar özlediğimi farkettim.. Sırf Allah rızası için yapılan bir işin, insanın ruhunu ne kadar tatmin ettiğini bir kez daha hatırladım..


Oradan çıkışta Ozan'ın okuluna uğradık.. Aslında niyetimiz bahar şenlikleri için kurulan oyun alanlarına uğramak ve Yusufcuğa "atraksiyon" yaşatmaktı - burada enerjisini atıp evdeki tırmanma alanlarından vazgeçsin diye- ama şenlikler bittiği için sökmüşler herşeyi :(( Biz de sadece kampüsü turlayıp döndük..

Bu çiçeklerin istisnasız hepsi,
Yusufcuğun engin sevgisinden ve okşamalarından nasibini aldı..

Doğasever ve dahi ot-böcek uzmanı kocacığım, benim yanından geçtiğim halde görmediğim mantarları Yusufcuğa gösterirken..

Okuldan çıkışta, iki gündür heyecanla beklediğim ziyarete gelmişti sıra.. Lise arkadaşım Banu ve eşi Hakan abi bizi bekliyorlardı çaya.. Giderken nasıl heyecanlandım anlatamam.. Yıllarımı aynı sıralarda, birlikte geçirdiğim canım arkadaşım gelin geldi Ankara'ya.. Karşılıklı oturup çayımızı içerken ikimiz de birbirimize bakıp bakıp kikirdedik :)) Daha önce, ben hamileyken o bana geldiğinde de aynısı olmuştu.. Çok garip ve inanılmaz gelmişti yıllar sonra birimizin, diğerinin evinde olması..

Çok sıcak bir karşılamanın ardından hediyesini verdim Banu'ya.. Ama Yusufcuk biraz hırpalamıştı kendisini, kusura bakmadı artık :)) Paket ve üstündeki süsümüz arabada oyuncak olmuş Yusufcuğa.. Orada da bir ara hediyenin paketiyle oyaladık zaten afacan oğlumu.. Oyuncakları, limon sıkacağını falan doldurduk içine..

O akşam eve dönünce Ozan'la, bir daha Yusufcukla yeni evli ya da çocuksuz bir çiftin evine gitmemeye karar verdik :P Hani kimsenin gözünü korkutmamak açısından.. Gecenin sonunda Banu'nun evindeki manzara şuydu : Vitrin, konsol ve sehpaların üstündeki tüm süsler masanın üzerine istiflenmiş, odalardaki oyuncaklar salonda sağa sola saçılmış, limon sıkacağı, tatlı kaşığı, çay tabağı vs. zararsız mutfak ekipmanı orta sehpaya sıralanmış, Yusufcuğun oraya buraya tırmanmak için basamak olarak kullandığı küçük sandık koridora çıkarılmış, anne ve babanın pili bitmiş, kibar ev sahiplerimiz belli etmese de hayrete düşmüşlerdi :))

Yine de harika bir akşamdı, sağolun Banucum..

............................

Pazar günü ne yaptık bilin bakalım?

Evet evet, aynen tahmin ettiğiniz şey :))

O günü normal bir piknik gününden ayıran ise, oturduğumuz yere -çeşmeye çok yakındık- su içmeye gelen bir inek sürüsü ve "Yusufcuğun içindeki çoban"ın ortaya çıkışıydı :))
Minnoş bir bebeğin, kocaman bir sürüyü tedirgin edip yer değiştirmesine sebep olabileceğine şahit olduk!!

Sabah evden çıkmadan, Hilmi Yavuz'un "Bulutlara Bakmak" yazısını okumuştum..
Onun üstüne harika oldu bu piknik..

Ben de kendime bir "göğe bakma durağı" tayin ettim ve manzaranın tadını çıkardım..

Montessori Grubu'nun "bahar" aktivitesini de gerçekleştirdik tabii bu arada..
Yusufcuk, oradaki çoban amcanın "birşey olmaz.." teminatıyla içine bıraktığımız ekinleri bir güzel inceledi,
toprakları avuçladı, biraz yemeye çalıştı, biraz havalara saçtı..
Ama çok eğlendi..

Daha sonra babamızla yaptığımız uzun yürüyüşte
uzaktan bir tilki, bir tavşan ve iki de angut gördük..

Dönerken de karşımıza bu minnoş kır kuşu yumurtası çıktı..Maviş yumurtanın ne kadar minik olduğunu anlayın diye, uyuyan Yusufcuğun elini uzattırdım babasına, öyle çektim fotoğrafı :))

O yumurtanın içinden nasıl cicik bir kuşun çıktığını tahmin bile edemiyorum!!

Vee.. Değişmeyen gün sonu manzarası :))

Aslında Ozan'ın odun ateşinde demlediği çay harika bir anneler günü hediyesiydi bana ama piknik dönüşü Anneler Günü fuarına uğradık benim ısrarlarım sonucu :))

Hediyemi kendim seçtim ve babamızı da unutmadım tabii.. Ona da üzerinde "World's greatest dad" (Dünyanın en harika babası) yazan bir fincan aldım.. Gerçi üzerindeki "Homer" resmine bozuldu biraz "Benimle ne alakası var.." diye ama olsun.. Ben biliyorum ne alakası olduğunu :P


...............................



Yusufcuk bir haftadır ekstra huysuz ve huzursuz.. Sabah baktım, üst ara boşluklardaki iki diş kabarmış sanki.. Galiba onların sıkıntısı.. O şimdiden böyle olunca Ozan da ben de sünneti düşündükçe geriliyoruz.. Sabah akşam "Adıdıı, adıdıııı" diye ağlayacak gibi geliyor bize.. Aksi gibi, sünnetin olacağı hafta aynı zamanda Ozan'ın finallerinin de başlayacağı hafta.. Acil bir çözüm planı bulmam gerekiyor aksi halde okulun kütüphanesinde konaklayacak kocacığım :P


Babaannemiz haftaya gelecek galiba.. Artık biraz o biraz ben her istediğini yapacağız Yusufcuğun iyileşene kadar.. İki de yeni oyuncağımız var.. Şimdi sakladım, sünnet olunca çıkaracağım, onlarla da biraz oyalanır, acısını unutur diye düşünüyorum..


Bu arada, Yusufcuğun sünnet kıyafetiyle şöyle güzel bir pozunu da koymadığımın farkındayım ama daha çekemedim ki :(( Hiçbirşeye fırsat bulamıyorum demiştim di mi !!



...............................



Küçücüğüm beni üzüyor üzüyor, sonra yanıma gelip başını arkaya atıyor ve "kaymaktan" bir öpücük veriyor bana, herşeyi unutuyorum :)) Artık oranın adının "kaymak" olduğunu da öğrendi, "Gel annecim kaymaktan öpücük alalyım.." deyince hemen öptürüyor bana başını arkaya eğip..


"Baba"sal krizlerimiz devam ediyor.. Her gece "baba" diye ağlayarak uyuyup her sabah "baba" diye ağlayarak uyanan bir oğlum var!! Zannettiğimden daha çok özlüyor galiba babasını ve haftaiçi evde olduğu sınırlı sattlerde doyamıyor babasına..


Buyda (burada), huyda (şurada) ve neyde (nerede) demeyi öğrendi.. Bir de Havva teyzesine tatlı tatlı "Habva" diyor, içini eritiyor :))


Günüm gecem Yusufcuğun döküp saçtıklarını temizlemekle geçiyor!! Dünkü sütü hallettim de salondaki halıya döktüğü pekmezli şerbetin lekesi üç kere silmeme rağmen hala çıkmadı.. Mucizevi bir formülü olan varsa yazsın lütfen.. Halım beyaz ayrıca, bildiririm :P


İşine gelmeyen birşey yaptığımda eliyle de ittirerek "gihh" diyor bana !! Az önce dedi mesela, onu koltuğun tepesinden indirdim diye..


Çorap ve pijamalara hiç tahammülü kalmadı.. Çıkarıp çıkarıp duruyor.. Buralara daha tam anlamıyla bahar gelmediğinden üşüyecek diye korkuyorum.. Ah yaz gelse de, giydirsem ciciş şortlu takımlarını.. O da rahat etse, ben de..


Son olarak da dün yaptığı birşeyi yazıp kapatayım artık bilgisayarı.. "Attaa" götüreceğime söz verdim, mızmızlanıp duruyor yanımda.. Dün kaka yapınca hemen yanıma geldi Yusufcuk.. "E ee" dedi ve eliyle kötü bir koku duyulunca yapılan hareketi yaptı "öff" diyerek.. Sonra da koşa koşa yatakodasına gitti, poşetinden bez alıp tutuşturdu elime.. En son olarak da altını değiştirirken serdiğim örtüyü koydu yatağa ve işaret etti bana.. Ee, rahatsız oluyor çocuk artık, ne yapsın ?



Şimdilik hoşçakalın.. Gece Yusufcuğu uyutunca ben de sızıp kalmazsam uğrarım :))