Çok kısa yazmak zorundayım maalesef çünkü henüz hastane çantamız bile tam olarak hazır değil..

Bugünkü kontrolün ardından yarın sabah saat sekizde Yusufcuğu operasyona alacaklarını söyledi doktor.. Operasyon dediğime bakmayın, onun deyimiyle konuştum işte.. Yarın sabah sünnet için hastanedeyiz yani..

Çok ama çok dua istiyorum sizden..

Ve belki çok garip gelecek ama yarın sabahtan çok bu geceden korkuyorum.. Sünnet genel anestezi ile yapılacağından, yaklaşık 7-8 saatlik bir açlık gerekiyor ve gece hiçbirşey yiyip içmemesi lazım Yusufcuğun.. Doktora emdiğini ve emmeden de asla uyumadığını söylediğimde "En geç gece birde emzirebilirsin ama ondan sonra asla.." dedi!! Uyumaması hatta bütün gece ağlaması bile problem değil benim için ama operasyona bitkin girmesini istemiyorum.. İnşaallah korktuğum gibi olmaz ve saat birde emzirdikten sonra ayağımda sallayarak uyutabilirim uyandığında.. En kötü ihtümalle de çarşafla sallayarak..

Ozan hala "Gel inat etme, vazgeçelim şu işten.." demekte bana..
Tüm sorumluluk bana ait yani.. Bu da ezici bir durum.. Rahat hissetmiyorum kendimi!!

Off.. Hayırla bitse de "Oldu da bitti, maşaallah" desem ben de..