10 Mayıs 2009 Pazar

Minik meleğim..

Şöyle bir baktım da geriye, neredeyse dört yıl olacak sen bana "emanet", ben sana "anne" olalı..

Biliyorum, iki buçuk yaşındasın daha, büyümedin o kadar ama nasıl saymam ki o birbirimize "yakından da öte" olduğumuz, canıma-kanıma ortak olduğun dokuz ayı da ? Hem biliyor musun, hamilelikte tadı bir başka oluyor anneliğin.. Kocaman umutlar, heyecanlı bir bekleyiş ve seninle benden başka kimsenin tadamayacağı bir bağ eşlik etmişti bana o zamanlar.. Sen orada, dünyanın en güvenli taşıyıcısında gününü gün edip büyümeye çalışırken, ben de bal tadında günler yaşadım bebeğim, emin ol.. Sonuna kadar tadını çıkarıyordum "anne" olmanın henüz sen bana "anne" diyemiyorken bile..

Eminim duymuştun ya da en azından hissetmiştin babanın "Allaaaahhhhhh.. Baba oluyorum babaaaa!!" diyen naralarını senden ilk haberimiz olduğunda.. İşte o anda hissettiğim tek birşey vardı benim : Artık asla eski ben değildim, olamayacaktım..

Annelik demek, sorumluluk demekti en başta.. Sadece kendim için yaşamayacaktım artık.. Yaptıklarım da hep senin için olacaktı, yapamayacaklarım da.. Örneğin, tam üç ay bekleyecektim domates yiyebilmek için.. "Asla mevsimi olmayan sebze-meyve yeme.." demişti ya doktorumuz, vallahi yememiştim..

Aylar birbirini kovalayıp da seni kollarıma aldığım gün geldiğinde, ben "hissetmenin" de "hissetmemenin" ne demek olduğunu gerçekten öğrendim.. Yeniden doğmayı, bir mucizeye şahit olmayı hissettim.. Ağrıyı, acıyı, korkuyu ve ümitsizliği hissetmemenin, senden başka hiçbir şey hissetmemenin ne demek olduğunu öğrendim.. Yoğun bakımdaki diğer hastalar inlerken, ben içimden naralar atıyor, sevinç gözyaşları döküyordum "İşte oğlun.." dediklerinde..

"İşte oğlum.."

Ameliyathaneye girerken onun canından da kendi canımdan da ümidimi kesmiş olduğum oğlum.. Bana "Bebeği kaybedebiliriz, durum çok riskli.." dediklerinde "Allah'ım, ömrümü ona ver, yavruma Sana hayırlı bir kul olma fırsatı ver.." diye dua dua yalvardığım oğlum.. Aylarca hayal ettiğim yüzünü artık okşayabildiğim, minik yanağına, ellerine dokunurken "Acaba incitir miyim?" diye korktuğum minik, beyaz meleğim..

Şimdi bakıyorum da iki buçuk yıl geçmiş aradan.. Sen mi daha çok büyüdün bu sürede yoksa ben mi, hala karar veremiyorum.. Derinliklerimde biryerlerde kaybolmuş nice güzellikleri sen tek tek çıkardıkça ortaya.. Bana "samimi" olmanın, "masum" olmanın, teklifsiz, detaysız, net olmanın, gerçekten sevmenin tanımını yaptırırken bir kez daha.. Kolayca affedip tatlı bir gülücükle değiştirirken boncuk boncuk gözyaşlarını.. Varlığımı, varlığının en büyük gereksinimi hissederek yasladıkça kucağıma başını.. Ve bana "Şeni çok şeviyoyum annecim, şen benim düdel annemşin, melek annemşin.." dedikçe ben daha bir anlamlı oluyorum.. Gerçekten "anne" oluyorum..

Günümü, gecemi.. Yeri geldiğinde hüznümü, neşemi.. Odama dolan ışığı, soframdaki kaşığı.. Ne varsa bana dair hayatta, içtenlikle hepsini benimle paylaşan küçük arkadaşım.. Ömrümü aydınlatan güzel gözlerin herkese aydınlık olsun.. Bana kır çiçekleri toplayan o minik ellerin hep hayırlar dersin.. O bal dudaklarından ne seni incitecek bir kelime dökülsün ne de başkalarını.. Ve şimdilik en büyük yeri bana ayırdığın o güzel yüreğin, Esas Sahibini bulsun, hep O'na meftun olsun..

Senin için en büyük dileğim Rabbimden, senin de en az senin kadar güzel yavruların olsun..

Beni sana anne olmakla şereflendiren Rabbime binler hamd ile..
Seni seviyorum minik meleğim..

12 yorum:

Büşra dedi ki...

"Sen mi daha çok büyüdün bu sürede yoksa ben mi, hala karar veremiyorum.. Derinliklerimde biryerlerde kaybolmuş nice güzellikleri sen tek tek çıkardıkça ortaya.. Bana "samimi" olmanın, "masum" olmanın, teklifsiz, detaysız, net olmanın, gerçekten sevmenin tanımını yaptırırken bir kez daha.. Kolayca affedip tatlı bir gülücükle değiştirirken boncuk boncuk gözyaşlarını.. Varlığımı, varlığının en büyük gereksinimi hissederek yasladıkça kucağıma başını.. Ve bana "Şeni çok şeviyoyum annecim, şen benim düdel annemşin, melek annemşin.." dedikçe ben daha bir anlamlı oluyorum.. Gerçekten "anne" oluyorum.."

aynen katılıyorum, ben affetmeyi evladımdan öğrendim.
*
kızıyordum yazmıyorsun diye ama bu yazı... ne bileyim, amaaaan.

firdevs dedi ki...

anneler gunun kutlu olsun kuaybe :)

sana soyle bir yorum yazmak icin gelmistim aslinda " amerika'ya vardin mi kuaybe " :p

demek henuz guzel ulkemdesin :)

yusuf cok sansli senin gibi melek bir annesi oldugu icin ...

muko dedi ki...

Ne kadar güzel yazmışsın kuaybecim,yüreğine sağlık...
anneler günün kutlu olsun...

KeLeBeK dedi ki...

böyle güzel bir yazıyla dönmen ne güzel, çok duygulandım canım bütün dualarına amin diyorum içtenlikle. anneler günün kutlu olsun

R. Berin Tuncel dedi ki...

söyleyecek çok şey bırakmamış annen bize Yusufcuk..size ve tüm güzel annelere iki cihanda da birliktelik ve mutluluk diliyorum:)

gunlukcugum dedi ki...

duygularini cok guzel ifade etmissin .rabbim yavrularimizla imtihan etmesin hep saglikli neseli gunlerini goruruz insallah.sevgiler...

yastuf dedi ki...

Cok ama cok guzel yazmissin Kuaybe'cim.

Rabbim evladlarimizi hayirli kul eylesin insaallah.
Anneler gunun kutlu olsun.

zehra dedi ki...

kuaybecim,yazini okuyunca cok duygulandim boyle cok ara verme gercekten ozluyoruz yazilarini..

yusufcuk napiyo?onunda resimlerini arada koysana ya cook ozledik onuda..

Feyza dedi ki...

Kuaybe cim seninle tanışmadığım halde o kadar çok seviyorum ki çok güzel bi anne olduğun kadar çok güzel de bi arkadaşsın..
Duygularını bu kadar güzel dile getirebilir mi bi insan muhteşemsin..Umarım ileride ben de senin gibi anne olabilirim tüm dualarına AMİN diyorum güzelim..
Anneler günün kutlu olsun..

k.i.s.d dedi ki...

Ah bayıldım bu yazıya ve aşağıdakine. Çok ara vermişsin yazmaya. Ben de okumaya. Bizim minik maviş doğdu. hettp://kendiizinisurendeli.wordpress.com dayız.
Sevgiler Kuaybecim.

iremmm dedi ki...

anne....anne olmak ne yüze bir kavram..daha dun arkadaslarla da bu konuyu konustuk...senin yazin da üstüne oldu canim :)


bende emirle büyüdüm...sorumluluk nedir,affetmek nedir,sabir nedir hepsini ögreniyorsun....Rabbime sonsuz sukurler olsun ki saglikli evlatlar nasip etti bizlere..

etrafima bakiyorum da artik saglikli,eli ayagi duzgun cocuk dunyaya getirmek cok ama cok zor.... :(
Rabbim oyle olanlara da gani gani sabirlar versin..guclerini kuvvetlerini arttirsin..

sizi cok özledim bu arada :((

Zen dedi ki...

çok çok güzel bir yazı...annelik duygusunu henüz tatmasamda gözlerim doldu bu duygu yüklü satırlara...