19 Şubat 2010 Cuma

Belki de sonradan yeniden yasamamak, hatirlamamk icin yazmiyorum bugunleri..

Zor gecti su son iki hafta.. Yusufcukta, buraya gelmenin, konusulani anlamadigi-derdini anlatamadigi, annesinden tum gun ayri kaldigi ortamlarin "beklenen" etkisi kendini gostermeye basladi iyice..

Yatistirmakta cok zorlaniyoruz ofke nobetlerini..
Kendimizi yatistirmakta da zorlaniyoruz ve cogu zaman bu surec, ucumuzun de cok zarar gordugu sacma sapan birseye donusuyor..

Ertesi gun, hatirladikca zir zir aglamak kaliyor bana sadece..
Su anda oldugu gibi..

Yusufcuk artik ard arda yukselen cigliklarla agladigi ve ayni anda kendini yere atip topuklariyla olanca gucuyle yere vurdugu icin komsuyla da buyuk problem yasadik.. Burada insanlar kesinlikle anlayis gostermiyor sese, cocuk sesi olsa bile.. ( Ki Yusuf gercekten abartiyor isi, cok da haksiz degiller sanirim) Ofise gidip konustum, tasinacagiz evden.. Ama oyle hemen tasinmak da yok burada.. Once tasinacagina dair bir uyari veriyorsun site yonetimine ve en az bir ay daha oturmak ve kira odemek zorundayiz bu uyaridan sonra.. Arti bir de kontrat bitiminden once ciktigimiz icin iki kira da (yaklasik 2000 dolar!) ceza odemek zorundayiz..

Ama su eziyet bitecek ya sonunda, raziyim !!

Oglum hic mutlu degil cunku.. Okulda mutlu ve rahat degil, anlasa bile soylenenleri hala kendini ifade edemiyor ve gergin oldugu cok rahat anlasiliyor.. Eve geliyoruz, cocuk orada da rahat degil.. Hoplamak, ziplamak, kosa kosa oynamak istiyor.. Ama biz mecburen yaptigi herseyi engelliyoruz ses olmasin diye.. Sadece oturmak (ki pek olmuyor bu) ve cani istediginde cosamamak onu yine geriyor.. Bir noktadan sonra yine kosmaya, bagirmaya basliyor, engellersek de sonu husranla biten su ofke nobetlerini yasiyoruz iste.. Cocuk resmen isyan ediyor artik bu kadar gerilmeye!!

Evler ahsap ve ince burada ve yurumek bile yetiyor asagi ses gitmesine.. Cok erken yattigi icin insanlar, Turkiye'de aksam yemegi yenen vakit burada gece olmus oluyor.. Zaten komsu da olayi ofise anlatirken 'gece gec saatte gurultu vardi' diye anlatmis ki saat dokuz civariydi!!

Eve olabildigince gec gitmeyi denedik - ki Yusufcuk gider gitmez uyusun ama nerdeeeee? "Ben oyuncaklarimla hic oynayamadim ki amaaaaaa.." diye tutturup daha beter problem cikariyor bu sefer.. Zaten uyumaktan nefret eden bir cocuk, bu sadece sabah daha da zor kalkmasina sebep oluyor.. Her sekilde kisir dongudeyiz yani..

Mustakil bir eve cikmayi dusunuyoruz cozum olarak.. Kiralar apartmanlara gore cok yuksek ama ben bir oda bir salona bile raziyim, kucuk evlere bakacagiz, belki onlar daha uygun olur.. Yeter ki bir bahcesi olsun ve Yusuf eve gelince isterse yatana kadar ziplasin ama icimiz rahat olsun..

Surasi kesin cunku, sakin fitratli bir cocuk degil benim oglum.. Dogdugundan beri huysuz.. Daha dogrusu mizmiz ve tatminsiz.. En ufak birsey bile yetiyor onu aglatmaya, yerlerde yuvarlandirmaya.. Beklentileri ve oyun anlayisi cok farkli.. Onu degistiremeyecegimize gore, ona daha ozgur olabilecegi ve kendi istedigi sekilde rahatlayabilecegi ( atlayarak, deli deli kosarak, tirmanarak ve hatta sebepsiz yere dakikalarca ve gucunun yettigince bagirarak) bir ortam saglamaya calisacagiz.. Baska caremiz yok!!

Uc hafta sonra Turkiye gezisi var.. Haftaya ofise cikis notunu verip Turkiye'den dondukten sonra da tasinmayi planliyoruz.. Hatta eger mumkun olursa Ozan'in annesini de bir an once buraya getirmeyi.. O zaman Yusufu okuldan da alabiliriz cunku.. Belki daha iyi hisseder kendini oyle..

Neyse.. Guya anlatmayacaktim, hatirlamayacaktim..
Duramadim yine !!

Hem blog bunun icin di mi :P

Yarin Houston'a gidecegiz insaallah folklor yarismasi icin..
Derece alirsak yazarim :))

Sonra da yeni hafta, yeni umutlar :P

Dua edin bize ozellikle de Yusufcuguma olur mu..

12 yorum:

sumeyye dedi ki...

Allah yardımcınız olsun.. sürekli yurt dışında yaşama hayali olan ben biraz düşündüm de.. hayat her yerde aynı. ama iyi yanından bakmak lazım. bende çok zorlansam da bazen illa ki iyi şeyler var hayatımızda.. dua edeceğim inş.
bu arada bugün austin ile ilgili bir haber vardı tv de :) austin i ilk sizin blogta gördüğümden Allah biliyor ya haberi izlerken birden siz geldiniz aklıma :) evdekilere de dicektim sonra dedim ne alaka :)
sevgiler
sağlıcakla kalın

nohut oda dedi ki...

cnm allah kolaylıklar versın ıns sana..yusufada biraz daha zaman lazım sanırım..

SenaBera dedi ki...

Üzüldüm canım, inşAllah hem uygun, hem rahat edebileceğiniz, gönlünüze göre bir ev bulursunuz.. Dilerim Yusufcuk yeni hayatınıza çabucak alışır da anneciğini üzmez.. TR programına çok sevindim, dilerim planda Ankara da vardır.. Dualarım sizinle canım, öpüyorum...

Kremali'nin annesi dedi ki...

Ah Kuaybecim, gurbette hayat hakkinda tiyolar istemistin ya zamaninda, simdi sasiriyorum kendime neden bize hayati zindan eden bu onemli detaydan sana bahsetmemisim o zaman diye.

Ben iki katli ve toplam 4 daireli bir apartmanin ikinci katinda oturuyorum. Ali Kerem dogmadan once tasinmistik buraya ve evimizi basindan beri cok sevmistik. Hala cok seviyoruz ama buralarda aparmanda oturmak kesinlikle kucuk cocuklu ailelere gore degil. Hem binalarin yapisi, hem komsularimizin demografik dokusu (hepsi de 60'larinda 70'lerinde yasli emekli insanlar) hem de oglumuzun aktif mizaci bize hayati zindan ediyor maalesef. Cocuk ayaklandigindan beri yapma etmeler arasinda buyuyor. Cok uzuluyorum ve bazen ev degistirmeyi dusunuyorum ama senin de dedigin gibi buralarda mustakil evler cok pahali. O yuzden hem kendimizi hem de cocugu sindirerek yasayip gidiyoruz maalesef. Allah'tan bir suredir gunduzleri bakiciya gidiyor ve kadinin ogluyla birlikte kurtlarini ozgurce ev disinda dokebiliyor garibim. Aksamlari da serseri mayin gibi sokaklardayiz. Uyumasina yakin bir saatte eve donup gunu az hasarla kapatmaya calisiyoruz.

Eger imkaniniz varsa bir dakika daha durmayin o evde. Rabbim karsiniza gonlunuze gore guzel ve kirasi uygun mustakil bir ev cikarir insaallah.

Cok opuyorum seni ve Yusufcugu:)

Ayşenur dedi ki...

Sevgili Kuaybe; bir süredir seni severek ve takdir ederek takip ediyorum.Yazdıklarını gözlerim dolarak okudum.Yeni hayata başlamak birşeyleri yerine oturtmak zaman alıyor ama bence kendine, Yusufcuğa biraz daha zaman ver.Çocuklar yeniliklere bizden daha çabuk alışıyor,emin ol üç-beş ay sonra kendinizi gerçekten evinizde, doğal ortamınızdaymış gibi hissetmeye başlayacaksınız.Allah herşeyi gönlünüze göre versin, sevgiler..

gunlukcugum dedi ki...

ah amerika ahh demeye bazladin sanirim((benim onerecegim apartmana tasinsan bile alt kat komsun kesinlikle yasli olmasin hic cekilmiyorlar.binalar beton olmadigi icin ses hemen gidiyor.veya birinci katdan daire tutun.biz turkler icin en iyi birinci katlat oluyor genelde.veya catir catir kavga edecen buda bize aykiri oluyor.cogu arkadasim bu yuzden tasiniyorlar(zor be guzelim amerika!rabbim hayirli komsular nasip etsin.gonlune gore bir ev bulursun insallah.bir yaseminle gorus onun orda yanlis hatirlamiyorsam arkadaslari vardi belki bir komsu bulur sana?en kisa zamanda ariyacagim seni insallah.cok optum sevgiler...

bielifmiktari dedi ki...

cok uzuldum kuaybe ama adaptasyon gercekten cocuklar icin cok zor.Nail emre burda dogmasina ragmen ben bir turlu krese gonderemedim yabanci dilden dolayi..Her cocugun psikolojisi bir degil..bazisi cok hevesle gidip mutlu oluyor bazisi da icine kapaniyor ya da ser reaksiyonlar gosteriyor..yusufcuk bence seni gun icinde gorememenin tepkisni veriyor..Cunku kres gecmisi var..Keske sen hemen ise baslamasaydin ama boyle bir option yok biliyorum..Ne kadar ihtiyac var onu da biliyorum ama annelik tarafi da cok agir basiyor..biseyleri malesef ihmal etmek zorunda kaliyoruz..uzakligin en zor tarafi bu iste..bir yakinin olsa burda isler ne kadar harika olacak halbuki..Biz oglumla cok agir hastalik geciriyoruz ve ne kadar ihtiyacim var anneme anlatamam..iste boyle zamanlarda burdan nefret ediyorum..
turk kresi yok mu tksasta..cok turk yogunlugu var cunku.NJ de var turk kresi..o zaman dert olmuyor bu kadar..Bence hic tasinma..cunku 2000 dolar az para degil..Alt komsunla konus ve ona ben 200 dolar odeyemem..ofisle konusun onlar bizi cikarsin de..cunku sikintisi olan komsun ve sen bu parayi odemek zorunda kalma.. ve sakin amerikalilarin her ikazina ve sikayetine kulak asma..cunku onlari memnun etmek cok zor..yurumek bile rahatsiz edebiliyor onlari..ama o zaman onlar da ayni sizin gibi mustakil evde oturmayi tercih edebilirler..ofisle anlasma yoluna gidin ve paralarinizi kaptirmayin canim yaaa.Insallah hersey daha guzel olacaktir..Sevgilerimle..

mihli dedi ki...

ben kıyamam yusufa.. anne olduktan sonra daha dokunur oldu cocuklar bana.. siz ilk gittiginizden beri benimde aklım hep onda.. ne yapar, nasıl alaısır.. hep aliyi koyuyorum yerine... allah yardımcınız olsun kardesim.. inşaallah en zoru bu olsun yasadıklarınızın..

Unknown dedi ki...

Allah yardimciniz olsun, gercekten de zor bir durum, insallah bu gunleri atlatir arkaniza donup baktiginiz yasadiginiz aci bir tecrube olarak anilarinizda kalir, guzel, umutlu, sevgi dolu gunler sizin olsun insallah

Hatice Betul dedi ki...

cuma gunu kendi kendime soyleniyordum ve dilimde bir dua Allah Amerika ya yeni gelenlere yardim etsin diye diye... sonrasinda sahsen tanimadigim ama uzun zamandir blogunu okudugum Kuaybe nin Dunyasini actim ansizin, ne zamandir nete giremiyorum o gun tevafuk oldu.. bu ulkede yasamak zor kolay degil ama alisiliyor hem de cok.. ama ne kadar alisilsa da benim gibi 6 yil geride birakip hala ici sizlayanlar da olmuyor degil. Allah yar ve yardimcin olsun kardesim, kolay degil bilirim... yasadigin komsu sorunu gercekten insani psikolojik olarak yipratan birsey, bende 9 aylik kizima bas bas bagiriyordum oyuncaklarini yere vurmasin diye nerden anlicaksa cocuk. bir de mutlaka tavsiye edenler olmustur belki biliyorsundur ama site icinde baska bir daireye tasinadabilirsin, officetekiler senden baska bir yere tasincaz dedigini duydularsa para icin boyle bir hakkin oldugunu soylememis olabilirler. site icinde cuzi bir miktar odeyip tasinabilirsin giris kata. kontratin bitince de tamamen tasinirsin o siteden. tabi bu seferde ust kattakilerin seni rahatsiz etme ihtimali var ama herseyin hayirlisi. bu arada cumartesi ben de folklor yarismasindaydim, hatta bir ara cocuklarin giyinme odasindan kafami uzatip koridorda anne diye aglayan babasi tarafindan sakinlestirilmeye calisilan cocugun Yusufcuk oldugunu da tanidim. Seni gorsem de o kosturmada Merhaba ben sizi taniyorum en buyuk hayranlarinizdan biriyim blogunuzu okuyorum :) deme firsati bulamadim. hersey gonlunce olsun arzu edersen beklerim benim bloguma,, her ne kadar artik cok nadir yazsam da... Selametle

e. t. dedi ki...

canım benim....
zor gerçekten
büyükler bile zor alışırken Yusufcuk çok haklı.
Sen kendini daha da üzme.Senin stresli olman O nu dahada gerer. Herşeyin hayırlısı.
naçizane; "bu geçer ya Hu" de.
"Vadedilen günler gelecekse çekilen sıkıntılar kutsaldır" unutma ;) Allah yardımcınız olsun.
selam ve dua ile...
esma.

Güneşli Günler dedi ki...

Çok üzüldüm okuyunca, tabi evladının sağlığı herşeyden daha önemli insan için. Maddi manevi fedakarlıklar istiyor çoğu zaman. Allah sabır versin, kolaylık versin Kuaybecim. Bir an önce en az hasarla atlatırsınız inşaallah bugünleri.

Sevgiler...