24 Ekim 2008 Cuma

"Sana anne olmanın mutluluğu olmasaydı, olur muydu seni kaybetme ihtimalinin korkusu/acısı?"

Bu harika cümlenin sahibi olan sabır timsali anneyi Yusufcuk çok küçükken tanımıştım ben.. Küçük cennet kuşu İmran'ın annesiydi o.. Zor günler geçiriyordu o zaman.. Rabbinden ona gelen küçük emaneti, geri göndermenin zorlaştırdığı günler..

Çok dua etmiştim ona, hala ediyorum..

Ama bugünlerde biraz daha fazla duaya ihtiyacı var galiba.. Belki siz de sayfasını ziyaret etmek ve biraz rahatsız olan diğer kuzusuna dua etmek istersiniz..

4 yorum:

muko dedi ki...

Nasıl imtihandır ,nasıl sabırdır bu rabiim demekten geri alamıyorum kendimi..
eften püften ufacık şeyleri dert ederken biz neler var nasıl imtihanalr yaşnıyoruz bihaberiz galiba..

Talha ile Eymen'in annesi dedi ki...

ben de imran'ın mücadelesi sırasında tanımıştım o anneyi. sabır timsali güzel gönüllü insan...
rabbim kuzusunu ona bağışlasın. sağlık sıhhat versin. bir daha böyle bir acı yaşatmasın.

Kremali'nin annesi dedi ki...

Bundan aylar onceydi. Postpartum depression sinirlarinda dolastigim mutsuz bir animda rastlamistim o bloga. Hemen her blogda yaptigim gibi en bastan okumaya baslamistim yazilanlari. Yol boyu bir yandan aglamis, bir yandan da insallah iyilesir diye dua etmistim Imran icin. Ve o postta 'Allah'tan geldik ve yine ona donecegiz" mealindeki o ayeti okudugumda artik evin icinde hungur hungur agliyordum. O sabir timsali annenin akitmaktan haya ettigi gozyaslarini ben akittim butun gun. Ve binlerce kez tovbe ettim. O gune kadarki tahammulsuzlugume, sukursuzlugume ve daha pekcok seye binlerce kez tovbe ettim. Allah'im o anneye bir daha boyle aci bir imtihan yasatmasin insaallah. Kamil imanlarin imtihani cok agir oluyor. Ve ben onun adina mi yoksa kendi adima mi endiselenmeliyim bilmiyorum.

Adsız dedi ki...

ben artık burdayım http://tedarikmucize.blog.com/