25 Temmuz 2007 Çarşamba

Yusufcuğun uyku serüvenini anlatmak istiyordum ya ne zamandır, hazır onu uyutmayı başarmışken evi toparlamayı boşverip geçtim bilgisayarın başına.. Lütfen kimse bugün bana oturmaya falan gelmesin :))

Sevgili hamileler, yeni anneler ve henüz anne olmamış bayanlar.. Bu yazıyı okumayın zira ürkütücü öğeler içermektedir!!

...............


Yusufcuk daha doğar doğmaz kendini belli eden bir bebekmiş aslında.. Ben henüz narkoz etkisini atıp ayılamamışken babası bebiş odasında görmüş minişimizi.. "Diğer bebekler usul usul uyurken bizimki elleri havada miyaklıyordu.." demişti bana :)) Ben ayıldıktan sonra ilk kez emzirdiğimde de uyanıktı bebişim..

En çok uyuduğu günler hastanedeki ilk iki gündü zaten ama ilk gece bile o kadar ağlamıştı ki ertesi sabah diğer odalardan birinde kalan bir refakatçi bizim odaya gelip "Bütün gece ağlayan bebek bu muydu, nesi var, ememiyor mu?" diye sormuştu.. Emiyordu Allah'a şükür, hatta çok iyi emiyordu ama gaz problemimiz doğar doğmaz başladığı için sürekli ağlıyordu bebişim..

Eve döndükten sonra ilk üç-dört ayımızı hep "ciyak" modda geçirdik..

Ve bizim en önemli gündem maddemiz Yusufcuğu uyutabilmek olmuştu..

İlk zamanlar emdiğinde uyuyabiliyordu aslında ama uykusu çok kısa sürüyor, kıvranarak uyanıyor ve ondan sonra bazen dakikalarca bazen de saatlerce süren ağlama süreçleri başlıyordu.. Kolik ilerledikçe emerek uyuyamaz oldu :(( Emerken bile kıvranıyordu zaten.. Uyuyamadıkça da daha huysuz oluyordu, uyku başına vuruyordu yani..

Bu arada ben bir yandan ağlama krizlerimi atlatmaya çalışıyor, bir yandan içimdeki "Ben bu çocuğu büyütemem, neden bu kadar erken anne oldum ki.." diyen sesi bastırmaya çalışıyor, bir yandan da internetten konuyla ilgili yazılar okuyordum.. Ama itiraf etmeliyim, okudukça daha da bunaldım.. ( Tıpkı şimdi bebek öğünleri ve ek gıdalarla ilgili yazıları okuduğumda olduğu gibi )

Uyku konusunda hiç de bizim evde yaşanmayan şeylerden bahsediyordu yazılar! "Yeni doğan bir bebek ortalama 20 saat uyur..", "Gündüz uykuları yaklaşık üç saattir, bu süreyi aşarsa bebek uyandırılıp emzirilmelidir..", " Bebek emzirilip yatağına bırakılmalı ve kendi kendine uyuması sağlanmalıdır..", " İlk ayın sonunda gece uykuları düzene girer.." vs. vs..

Oysa benim minişim asla günde 20 saat uyumuyor, emme aralıkları en fazla bir saat sürüyor ve asla kendi kendine uyuyamıyordu !!

Defalarca doktora gittik - anlayamadığımız bir problemi, bir rahatsızlığı mı var diye - ama çok şükür hasta değildi. "Kolik.." diyorlardı genellikle ve sakinleştirici birkaç öneride bulunuyorlardı.. Denemediğimiz yöntem kalmadı diyebilirim.. Sıcak havlu, karnını ovma, pedal çevirme hareketi, elma yağı, badem yağı, ıhlamur, anason, kolik önleyici bir damla, battaniyeye sarma, dik uyutma.. Daha neler neler.. Ama hiçbiri işe yaramadı ve saatlerce ağlayan Yusufcuğu susturmak pek mümkün olmadı..

Ozan şimdi şimdi itiraf ediyor, o günlerde eve gelmek istemiyormuş, ayakları geri geri gidiyormuş.. Çünkü tahammül edilebilecek bir durum değildi gerçekten ve elimizden hiçbirşey gelmiyordu.. Sadece geriliyor, oda oda dolaşıyorduk..

O günlerden küçük bir kare..




İşte o günlerde sallamanın büyüsünü keşfettik.. Başka hiçbir türlü uyutamadığımız Yusufcuk babası kucağına alıp sallamaya başlayınca dalıyordu.. Ben de hemen yatıp bazen yarım saat bazen bir saat uyuyabilmenin keyfini çıkarıyordum.. Ama ilk günler ağlayarak "Allah'ım ne olur bari 15 dakika uyuyabileyim.." diye yalvardığımı çok iyi hatırlıyorum..

Kırkımız çıktıktan sonra bir şurup kullanmaya başladık ve çok faydasını gördük.. Daha önce yazmıştım, Nurse Harvey's.. Yusufcuğun uyumasına hiçbir katkısı olmasa da en azından saatlerce süren ağlamalar kesilmişti.. Ama hala uyku problemimiz vardı ve kucağımda sallamadan uyutamıyordum Yusufcuğu.. Uzun bir süre ayağımda sallayarak uyutmaya alıştırmaya çalıştım ama olmadı.. O küçük haliyle dirseklerinin üzerine kalkıp bıdı bıdı söyleniyordu bana :)) Tam gaz kucakta sallamaya devam ettik biz de..

Yusufcuk ve ben çok uzun bir süre bir bütün halinde uyuduk :)) Sallayıp uyutuyor, sonra da başını omzuma dayayıp kendim yarı oturur pozisyonda uyuyordum.. Kucağımdan bırakır bırakmaz uyanıyordu çünkü.. Kucağımda birbuçuk saat bile uyuduğunu görünce aylarca bu şekilde sürdü uyku maceramız..


Aslında ilk günlerden itibaren emziğe alışsaydı - birçok doktor normalde emziğe karşı çıksa da kolik bebeklerde kullanılmasını tavsiye ediyor - belki daha kolay olurdu uyuması ama ağzına emzik verir vermez suratını ekşitip çıkarıyor, biraz ısrar edersek öğürüyordu bizim bücürümüz..
Atı yedi haftalıkken almaya başladı emziği ama gün içinde asla emmiyor, sadece uyuyacağı zaman alıyordu. Karnının tok olduğundan emin olduğum zaman emziği verip sallayarak daha kolay uyutabiliyordum ama uyku süresi hiç uzamadı minişimin..

Gündüz uykuları nadir istisnalar dışında hep yarım saat sürdü, hala da öyledir.. Gece de bir iki saatte bir uyanıyor ama Allahtan emer emmez hemen dalıp uyuyordu.. Hatta bazen emziğini ağzına verince de dalıyor, bir saat daha uyuyordu.. Ama son bir aydır - diş çıkarma sürecinde - asla emziği almıyor yine.. O yüzden de uykuya dalma süreçleri yine kabusa dönmeye başladı.. Sakinleşip rahatlayamadığı için dalamıyor, dalamadıkça da gerilip ağlıyor saçını çeke çeke..

Vee.. gün geldi, gittikçe büyüyen Yusufu - o zamanlar çok güzel kilo alıyordu minişim- kucakta sallaya sallaya benim sağ omzum ve kolum "Biz artık oynamıyoruz işte.." diye mızıkçılık yapmaya başladılar.. Öneriler üzerine Yusufcuğu yanıma yatırıp ninni söyleyerek ya da başını okşayarak uyutmaya çalıştım.. Çok yorgun olduğu birkaç sefer dışında o kadar çok ağladı ki bundan da vazgeçmek zorunda kaldık ve başka bir çare aramaya başladık.. O sırada Ozan'ın annesinin salıncak teklifi hayatımızı kurtardı :)) Salıncağı aldık ve artık Yusufcuğu orada sallayarak uyutuyorum.. Ama babaannesinin deyimiyle "uykusu sert" bir oğlum var ve 20 dakika veya yarım saat sallatıyor kendini bazen.. Dalması için eline oyuncak veriyorum, saçma sapan ninniler söylüyorum ya da ayaklarını okşuyorum bir yandan.. Bazen de orada iyice sersemletip emzirerek uyutuyorum.. Hala belli bir tarzımız yok yani :))


Emeklemeyi öğrenmesi ve etrafı daha da iyi inceleme fırsatının doğması Yusufcuğu uykudan daha da uzaklaştırdı.. Sanki hiç uyumamak istiyor, sürekli birşeyleri karıştırmaya çalışıyor.. Ozan diyor ki, "Bu çocuk etrafı, yaşamayı, keşfetmeyi o kadar çok seviyor ki uyku ona kayıp gibi geliyor galiba.." Sanırım haklı.. Uyumamak için direnir mi bir bebek, bizimki direniyor..

Canım Sümüklücüm, "Peki uyuyamadığı zaman ne yapıyor bu oğlan?" diye sormuş geçen yorumlarından birinde.. Açıklıyorum, tam bir mini boy deli danaya dönüşüyor.. O halini tarif etmek bile çok zor.. Birkaç kere Ozanla denedik, bakalım uykusu iyice gelince biryerde sızıp kalacak mı diye ama nafile.. Gözleri kapansa bile inatla açıp beni sallayın diye ağlıyor.. Emekleyip emekleyip kendini koltuklara ya da başını yere vurmaya kalkıyor.. Ciyak ciyak bağırıp gelip bacaklarıma yapışıyor.. Sallamaktan başka çaremiz kalmıyor yani çünkü benim oğlum kendi kendine u-yu-ya-mı-yooooooooorrrrrrrr..

Özellikle son bir haftadır çok daha gergin ve huzursuz.. Diş çıkarma dönemi problemimizi daha da arttırdı ve biz acil çözüm önerileri araştırıyoruz.. Bugün doktorumuzla sakinleştirici bir ilaç kullanıp kullanmama konusunu görüşeceğiz.. Doğal bir damla var uyuyamayan bebekler için ama ben doktora danışmadan kullanmak istemedim şimdiye kadar.. Ama başka çarem kalmadı galiba..

Şu andaki genel uyku tablomuz gece 11-12 civarı yatış, 6-7 uyanmadan sonra sabah 8-9 civarı kalkış, gündüz kısa süreli iki-üç uyku..

Yusufcuğun uyuyamasıyla ilgili çeşitli tezler var :)) Annemlere ve birçok büyüğe göre açlığından uyuyamıyordu ilk günlerde ve mama vermem için çok ısrar ettiler.. Ama Yusufcuğun uyanmasının nedeni o günlerde olduğu gibi hala açlık değil, bağırsak kökenli sorunlar.. Acıktığı için uyandığı zamanları çok rahat ayırdedebiliyorum çünkü o zaman doyana kadar emiyor, hemen dalmıyor.. Ama genelde uyksunda mızmızlanıp yatağın içinde dönmeye başlıyor ve öyle uyanıyor.. Sonrasında birkaç küçük "bırt, bırt.." sesi problemi açıklıyor zaten.. İki fırt çekip hemen dalıyor :)) Ben uzamış koliğe bağlıyorum bu durumu ve geçeceği günü iple çekiyorum..

Hiç mi uzun uzun uyumadı Yusufcuk?.. Hatırımda kalan sadece üç güzel anımız var bununla ilgili :)) İki günlükken dört saat, daha sonra da iki kere yedi saat uyumuştu aralarda hafif hafif uyanarak ama emmeden.. Her seferinde gittim geldim nefesini dinledim çocuğun, Allah korusun birşey mi oldu diye.. Ben alışkın değilim ki böyle şeylere.. Uzun uzun uyuyunca korktum valla..

Yusufcuğun uyumamasının en büyük yan etkisi benim de uyuyamamam.. Ben ki uyku için yemek yemeyi bile feda eden bir kişiliktim - yakinen tanıyanlar bilir- haliyle biraz zorluyor bu durum beni.. Uyuyamadıkça gergin ve tahammülsüz oluyorum maalesef :((


( Bu arada çok önemli not : Yusufcuk beni affetti, hatta tek dişiyle ısırmak suretiyle intikamını da aldı, ödeşmiş olduk :)) Parka bile götürdük biz oğlumu neşelensin diye.. )



İşte böyle.. Ana hatlarıyla bizde durum bu..

Oğlum bilse uyurken bu kadar güzel olduğunu belki uyur uzun uzun ama bilmiyor ki..


21 yorum:

feyza dedi ki...

Çok şeker maşallah nasıl da uyumuş en son resimde ayy keşke onların yerinde olsakda bol bol uyusak:))
Ben uykuma hiç dayanamıyorum yaa en büyük korkum da bu ileride bebeğim olduğunda o beni uyutacak diye korkuyorum:))
Allah yardımcın olsun Kuaybecim çok zor bi durum Allah sabır,güç ve kuvvet versin canım

AYSUN dedi ki...

Kuaybe okurken gerildim yaaa. Ne kadar zormuş senin durumun. Allah yardımcın olsun canım...Ben 2 gecedir uyuyamıyor diye isyan ediyorum. Şükretmem gerekiyor sanırım...

Peki ne diyor doktorlar? Hep böyle mi gidecek? Ablamın kızı da aynı yusuf gibi. Hem yeme(me)si hem uyuma(ma)sı... 22 aylık ve 10 kg:( Yemeyen ve uyumayan bir çocuk çok zor gerçekten de. Ablam başlarda hep saç kurutma makinesini çalıştırmıştı şimdi hatırlıyorum da...

Anonymous dedi ki...

merhaba canım siteni uzun süredir zevkle takip ediyorum bu durumda olan tek anne sen değilsin merak etme!benim kızımda 3 yaşını bitirdi hala yalnız uyuyamıyor hatta bensiz uyuyamıyor malesef
bebekken gece yarıları arbayla turlardık battaniyede sallardık hele bir keresinde tam 6 saat ayğımda kaldı bıraktığım anda bir çığlık:(hatırlamak dahi istemiyorum o günleri.
şimdi gündüzleri 2-3 saat geceleri deliksiz uyuyor genelde maşaallah.Ama uyduklarında o tatlı suratlarını görünce hepsi unutuluyor.
Minik meleği öpüyorum Rabbim bolbol sabır versin

AycA dedi ki...

Kuaybe Allah yardımcın osun hakkikaten çok zormuş ..
Ama hep böyle gitmiyor kardeşimde böyleydi zamanla düzene giriyor..:)ama zamanını o belirliyor.. anneminde uyutmak için yapmadığı kalmamıştı
en son artık elektrik süpürgesini çalıştırıp uyutuyordu.
Birde Buziki Orhanın kolik bebekler için yaptığı bir çalışma var albümün adı KOLİK piyasaya çıkmış sanırım eğer bulamazsan ben sana yapıp yollayabilirim bize hastaneden doktor verdi bir hemşirenin teziymiş galiba.. neyse belki işe yarar.. : http://www.radikal.com.tr/haber.php?haberno=224584
sevgiler

AsYa dedi ki...

Kuaybecim gerçekten de dediğin gibi biraz korkutucu duruyor uzaktan bakınca..

ne zor bu bebişler ya:( ben hep mışıl mışıl uyurlar diye hayal ediyorum :( umarım yakında düzelir ve diş çıkarmada seni çok yormaz ..
kitaplarda yazanlarla olmuyor işte..bende bıraktım artık okumayı zaten..kendimi bebeğin durumuna göre yönlendiricem ..çünkü herkesin farklı deneyimleri var..
seninkide bambaşka bir uyku deneyimi..
ama iilerde Yusuf'a seni uyutmak için neler çektim diyebilirsin:)
Bana çok demişlerdi :P

sayezar dedi ki...

Seni okurken kızımın bebekliği geldi aklıma. Benzer durumları yaşadım aylarca.Her yöntemi denedikten sonra mecburen sallamaya başladım. ilk 9 ay ayağımdan hiç indirmedim desem yeridir. İndirdiğim anda uyanıyordu. Ben de rahat bir köşe buluyordum kendime; yiyecek içecek, kitap, dergi vs. bütün levazımatı toplayıp, saatlerce sallıyordum. Oturduğum yerde uyuyor, mızıldayınca biraz daha sallıyordum. Böyle böyle 9 ay geçirdik. Eve biri gelse de tuvalete gidebilsem, diye dua ederdim, düşün yani. Ne yemek, ne temizlik ne başka şey. 9 ayın sonunda isyan bayrağını çektim ve ağlasa da yatağında uyutmaya karar verdim. Başlangıçta zor oldu, Ama 2 ayı aşkın bir sürenin sonunda emzikle kendi başına uyumaya alıştı şükür.
Uff amma yazmışım. Yine de zor ama muhteşem zamanlardı.

sumuklubocek dedi ki...

ah cok guzel bitirmissin yazini... masallah ne tatli bir fotograf...

hayalperisi dedi ki...

kiyamam ben ona benim kizimda öyle cok uyumaz ama ben kasmiyorum valla ne zaman uykusu gelirse uyuyor

gecenlerde sana söylemistim ben yatagina koyarim o uyur ama simdi azicik bizdede huysuzluk var sanirim dislerimiz bizide zorluyor

ama bildigim en iyi yöntem yatmadan önce yogurt yedirmek yada rezene cayi veya papatya cayi (tabii sekersiz)inan bunlari denediginde sende inanamiycaksin tabii azicik sabirda lazim hemen etki göstermiyor ama en gec 1 hafta sonuc mükemmel

Lilium Bosniacum dedi ki...

benim de kendi kızım geldi gözümün önüne, annesinin dibinde bi velet.. habire... ağlamasına tahammül etmek zor belki ama yavas yavas beş dakikalığına yatağına koy, ağlasın bi şey olmaz. sonra her gün süreyi uzat. yanına sevdiği bir oyuncağı da koyarsan zamanla alıştığını göreceksin. biz çozuklar ağlamasın diye uğraşırken onlar bunu bir güzle kullanıyorlar.. hadi şimdi güzel imdadına koşuyorsun ama zman gelecek, büyüyecek, başkaları bakacak sen çalışırken veya bir yere giderken. asıl sorun o zaman oluyor. alışması uzun sürüyor çocukların ama tek başına durması çok önemli. önce sen de durursun yanında ama o yatağında olsun, kucakta değil. sonra azar azar yalnız bırak alışacaktır. defne ilk doğduğunda ben mutfakta yemek yemezdim, yanında sofra kurardım yere ağlamasın diye, ne olacaksa... zor oluyor, insan kendini kötü anne gibi hissediyor ama sabredip en sonunda bağırmaktansa alıştırmak daha iyi, ama daha zor orası kesin. RAbbim bol sabır, kolaylık versin canım.

çok uzattım, affola..

afacan minnoşlar dedi ki...

ayyy canıııım ikiniz içinde zor görünüyor ama inşaallah meleğin büyüdükçe daha rahatlayacaksınız ,bizde Kaanla uyumazdık ama Yusufçuk daha sıkıntılı görünüyor ,Allah sana kolaylık yavrukuşada sağlık ve deriiin uykular versin ,öptük çoook ...

Kuaybe dedi ki...

Feyzacım çok teşekkür ederim, sana tavsiyem şimdi bol bol uyuman :)) İlerde seni neler bekliyor bilemezsin, depo yap şimdiden..

( Mailini aldım bu arada ama dün gece cevap yazmaya fırsat bulamadım )

Aysun ben de hep gergin modda dolaşıyorum maalesef.. Sıkıntım da bu zaten, ben gerilince meleğime de yansıyor bu :((

Doktorlar bir yaşına kadar sürebilir sonra geçer diyorlar ama Ozan gaz ilacını aldığı eczanede iki yaşındaki kızı için aynı ilacı kullanan birisiyle tanışmış.. Korkuyorum yani.. İnşaallah çabuk geçer..

Yemeyen ve uyumayan bebek çok zor gerçekten.. Allah ablana da sabır versin, iyi anlıyorum onu.. Bizim miniş öyle gürültü çıkaran şeylerden korkyuğu için onları da kullanamıyoruz susturucu olarak, daha çok ağlıyor !

"İsimsiz" arkadaşım, merhaba.. Kalıbın adı "isimsiz" diye siz çekinmeyin, isminizi yazın :)) Hoşgeldin sayfamıza..

Yanlız olmadığımı bilmek işimi kolaylaştırmasa da içimi rahatlatıyor.. İnşaallah benim bebişim de düzelir bir an önce..

Kuaybe dedi ki...

Ayçacım teşekkür ederim.. Demek kardeşin de böyleydi.. Piyango vuruyor işte bazı annelere :))

Düzelecek biliyorum, o günü sabırsızlıkla bekliyorum.. Dediğin cdye bir bakalım, belki bulabilir Ozan.. her yolu denememiz lazım ne de olsa :))Bir de senin sayfada "baby rock" diye birşey okuduğumu hatırlıyorum ben, ama ne zaman bilmiyorum.. Müsait olduğun bir zaman linkini yazarsan sevinirim..

Asyacım, bak ben uyarmıştım ama hamileler okumasun diye :))

Bence de okuma sen artık.. Benim okuduğum onlarca şey işimi hiç kolaylaştırmadı, aksine dediğim gibi kendimi daha da kötü hissetmemi sağladı.. En iyisi bebişi iyi gözlemleyip onun yöntemlerini keşfetmek..

Takıntılı bücür, son cümlen çok güzel.. Zor ama muhteşem zamanlar bunlar gerçekten..

Yusufcuk 11. ayına girdi, ben hala ne doğru düzgün ev işi yapabiliyorum ne de kendime vakit ayırabiliyorum.. Ama ilk zamanlara göre yine iyiyiz nispeten, en azından artık yemek yiyebiliyorum, tuvalete gidebiliyorum :))Allah kolaylık versin hepimize yaa..

Sağol Sümüklücüm.. Çok tatlı oluyor uyurken bu melekler yaa.. Bakmaya doyamıyor insan..

Kuaybe dedi ki...

Hayal pericim, şimdi hava serinlesin, hemen koşuyorum markete papatya çayı almaya.. İnşaallah işe yara, bakalım deneyelim :))

Yaa uykusu gelince daha çok ağlayıp kendini yerden yere vurmasa ben de kasmayacağım, bırakırım ne zaman isterse uyusun ama durmuyor ki afacan.. uyut beni diye hırslı hırslı ağlıyor.. mecbur kalıyorum sallamaya...

Sevgili Lilium, aynen dediğin gibi ben de ayrı yemek bile yiyemezdim, hala da yiyemiyorum.. Çoğu zaman yanında olmam bile yetmiyor, illa kucak istiyor.. Ben odada olsam bile yatağına bırakınca ağlıyor.. Sevdiği oyuncak falan da hikaye bizim için, ortalama dört dakikada etkisini kaybediyor :)) Ne yapacağımızı şaşırmış vaziyetteyiz.. Biraz daha büyüyüp beni biraz anlar duruma gelse tekrar denemeyi düşünüyorum yanlız uyuttma olayını ama o zamana kadar sallamaya devam galiba..

Ayşecim hoşgeldiniz, gözümüz yollarda kaldı valla.. Dualarına kocaman "amin" diyorum, minnoşlarını öpüyorum :))

Lilium Bosniacum dedi ki...

ağladığı anda imdada yetişiyorsanız o zaman bebiş bunu silah olarak kullanır.. bırakın ağlasın birazcık, hemen gitmeyin yanına veya kucağa almayın o zaman yavaş yavaş sakin zamanları artar inan. tecrübeyle sabit. bu minişler bizi parmaklarında oynatmayı çok iyi biliyorlar :)gazı da en kısa zamanda toparlar inş.. Allah acil şifalar versin..

filiz&selin dedi ki...

ALLAHIMA binlerce sukur olsun selin bu kadar zorluk cikarmadi bana.Henuz dort aylikken uykusu duzene girmisi.Gece onbirde yatip sabah sekiz dokuz gibi kalkiyodu.Ama oglen uyumuyodu ve hep kucak istiyodu.Bende hic bir isimi yapamiyordum Bizde bir salincak almaya karar verdik.Ve iste o bizim donum noktamiz oldu....ise yariyor gercekten herkese tavsiye ederim
bu arada benimde cok agladigim gunler oldu keske bu kadar erken anne olmasaydim diye.18 yasinda anne oldum

Kuaybe dedi ki...

Lilium, haklısın galiba.. Ağlamayı çok iyi bir taktik olarak kullanıyor bebişler.. Ama kıyamıyor ki insan, o yüzden galiba kısır bir döngüye dönüşüyor herşey..

Filizcim, sen gerçekten de erken anne olmuşsun ve ağlamaya hakkın varmış ama ben 25 yaşında anne oldum, yine de erken geliyor.. Keşke diyorum, iyice olgunlaşmayı, sabrımı ve tahammülümü iyi kullanmayı becerebilmeyi bekleseymişim..

Dediğin gibi salıncak çok işe yarıyor.. Uyumasa bile rahatlatıyor bebeği, oyun gibi geliyor sallanmak..

süpürgesizcadi dedi ki...

Gercekten cok zorms isin ya :((( Allah yardimcin olsun bol sabir diliyorum sana, insallah kisa zamanda uykusu düzene girer ;)

uçan talhanın annesi dedi ki...

çok çok çok geçmiş olsun.. rabbim rahatlayacağın günleri tez zamanda nasip etsin.. minişine bol ve hayırlı uykular versin inşaallah....

Minik Patikler dedi ki...

Neredeyse 21 aylık ve bebekliğinde yakamıza yapışıp neredeyse bütün yıl süren önce gaz sonra fistül problemleri nedeniyle kendi başına uyumasını sağlayacak hiç yöntem uygulayamadığımız için kendiliğinden uyumuyor. Bu konuda çok deriiin çalışmalarda bulunmuş arkadaşlarımın çocukları da ancak 2 hafta düzenli uyuyor sonrasında ateşli hastalıktır, diş çıkarmadır tekraaarr tekrarrr düüzen şaşıyor. İki telefon konuşması yaptıysak birinde yeniden düzene soktuklarını ikincisinde geçirdiği hastalık yüzünden şaşan uyku düzenini konuşuruz. Bu nedenle ki ben gerçekten uğraşmadım uyusun diye, kendi kendine bir uyku sistemi gelişti sadece onu devam ettirmeye çalışıyorum. Zaten okula başladığında mecburen serilecek, en büyük örneği erkek kardeşimdir geceleri geç vakte kadar uyumayan, sabahları erkenden kalkan kardeşim ne zaman anaokulu- ilkokul döneminde sabah 7-8 de kalkmak zorunda kaldı, o zaman gece 10 da yataga serilmee başladı. Ben bebeklerin minik melek kadarken ilgi çekmek için ağladığına kesinlikle inanmıyorum. Şimdi şimdi anlıyorum gerçekten numaradan ağlamak ne demekmiş. Ayrıca şuna da inaniyorum ki bir bebek kendisini gerçekten rahatsız eden bişey olmadığı sürece ağlamaz. Bir iki ama üçüncü ı ıh muhakkak bişey vardır. Bizim doktorumuz nedensiz bir ağlamanın nedenini araştırırken öyle sorular sorar ki duysan :)

Kuaybe dedi ki...

Sevgili Süpürgesiz cadı ve Minik Talhanın annesi, ,k,n,ze de çok teşekkür ediyorum ve "amin" diyorum dualarınıza.. İnşaallah bir an önce düzelir bebişim...

MP'cim, ben de kesinlikle aynı fikirdeyim, bir bebek herhangi bir problemi olmadan ağlamaz bu devrede.. Canı yanıyor bebişin dahası var mı? Ama baktı ki ağlamak iyi bir yöntem, bunu iyi kullanır orası ayrı :))

Adamcım da uyumuyor biliyorum, okuyorum yazdıklarını.. Allah yardımcın olsun seninde.. Ama yorumunu okuyunca biraz ümitsizliğe kapıldım yaa :(( okula başlama çok geç değil mi.. ben en fazla bir sene daha sürer diye umut ediyordum.. olmadı bak şimdi, olmadı :((

ve sonunda deliren anne... dedi ki...

seninki yine geçte olsa uyuyo be ablam benim 7 aylık kızım var sabah 5 te yatıp öğlen 11 de kalkıyo ya ben napayım nerelere gideyim bence sen haline çok çok sevin onu bulamayanlarda var bu arada oğluşunun maşallahı var Allahım nazarlardan korusun inşallah