"Bir"icik oğlumla biz dün neler yaptık neler..

Bu sabah evine dönen babaannemizi de alıp, Kocatepe Camiine, kitap fuarına ve dolayısıyla babamıza gittik.. Malum pek göremiyoruz onu, böyle biraz hasret giderelim dedik :))

Fuarı gezmeden önce benim cami bahçesinde "fotoğraf hastalığımı" biraz yatıştırmam gerekti :))

Ama baktım ki benim minnoşum güneşten asla hazzetmiyor, mecburen içeri girdik..

( Bu arada, beybişimle ilgili yeni şüpheler var zihnimde.. Geceleri uyumuyor, güneşi hiç sevmiyor.. İki küçük dişimiz de var halihazırda.. Evde küçük bir Batman yetiştiriyor olabilir miyim ? )

Hazır fuara gelmişken hemen attık kendimizi Kaydırak Yayınlarının standına :)) Çok güzel yeni kitaplar çıkmış, kaçırmadık tabii.

( Yeni kitaplarımız başka bir yazıya konu olsun artık.. Ramazanla ilgili çok güzel kitaplar aldım ama fotoğraflarını çekmedim daha..)




Beybiş stantta durduğumuz süre boyunca bu tabelayla oynadı durdu, ona değmek için oldukça çaba harcadı.. Anlaşıldı, annesi gibi indirim meraklısı bir minnoş yetişiyor :))


Kitap fuarını son standına kadar gezip bitirince tekrar caminin bahçesine çıktık.. Güneş de geçmişti zaten, Yusufcuk itiraz etmedi duruma :))


İftar saati yaklaştıkça caminin bahçesi gittikçe kalabalıklaştı.. İftar çadırı kuyruğu metrelerce uzadı.. Ama biz şanslıydık, hiç beklemeden camiinin altındaki iftar çadırına girdik.. Fuar personeli ve yakınları ayrı kapıdan alınıyormuş çünkü :))

Böylece Yusufcuk da ilk iftar çadırı deneyimini yaşamış oldu..


Hatta mercimek çorbası bile içti bol bol..


İftardan sonra akşam namazını kılmak için camiye girdik tekrar..
Yusufcum namaz kılan amcalarını seyretti uzun uzun..


Sonra da kendisine mışıl mışıl uykular, etcik butcuk olacak kilolar vermesi için Allah'a dua etti :))

Babamızla vedalaşıp eve dönmeye karar vermiştik ki Kocatepe Camiinden Kızılay'a doğru inerken Yusufcuk aylar sonra ilk defa arabasında uyudu kaldı.. Aslında uyumak değil de "sızmak" olarak nitelendirebiliriz bu eylemi.. Öğlende uyumuştu en son ve o sırada saat sekizdi..

Biz de bu fırsatı değerlendirdik Ozan'ın annesiyle ve biryerlere oturup birşeyler içmeye karar verdik.. Ama baktım ki yolumuzun üstüne güvenerek gittiğim bir fast food mağazasının şubesi açılmış, "içme" planımız "yeme"ye dönüştürüldü tarafımdan :))

Evet evet yaptım.. İftarın üstüne dünya kadar şey yedim kayınvalidemin hayret dolu bakışları arasında :))

Kayınvalidem

Yarım saat geçti geçmedi, Yusufcuk uyandı kızarmış patateslerin kokusuna :)) Tatlımı minnoşumla paylaştım ve artık eve dönmeye karar verdik son otobüs de geçmeden..

Uzun zamandır bu kadar hareketli ve akşam eğlencesi de içeren bir gün geçirmemiştim.. Çok iyi geldi bana.. Haftaya planım Yusufcukla yanlız gitmek ve babamıza ufak bir baskın yapmak.. Fena olmaz değil mi?