6 Kasım 2007 Salı

Sanırım normale dönmeye başaldım :P

Yanlız çok kişisel ve sıkıcı olabilir bu yazı, baştan uyarayım..


Geçen hafta bana ne oldu bilmiyorum.. Sadece sebepleriyle ilgili birkaç tahminim var:

* Doğumdan beri sürekli bastırdığım depresif yönümü bu kez bastıramamam ( ve hala bu dönemi atlatamamış olduğumu görüp daha da üzülmem.. Geçen hafta "mutlu"culuk oynamayı beceremedim..)

* Yanlızlık ( Özellikle de yardıma ihtiyacın olduğu bir dönemde en yakınların tarafından bile reddedilme.. Tamam biliyorum, dünyanın merkezi ben değilim, herkesin kendi meşguliyetleri, bahaneleri var ama bu benim problemimi çözmüyor, bilsem de üzülüyorum.. )

* Ozan'ın çok yoğun olması ( Yazın erkenden eve gelmesine ve Yusufcuğu oyalamasına alıştığım babişin önce okulunun, şimdi de sınavlarının başlaması ve sabah sekizde çıkıp akşam taa on civarı gelmesi.. O saate kadar tüm enerjimin bitmesi ve ondan yardım beklemek bir yana, benim ona moral vermeye çalışmam.. )

* Yusufcuğun zaten çok uzun (!) olan gündüz uykularını ısrarla bire indirmeye çalışması ( Uykusuzluktan sarhoş gibi olana kadar kendini zorlaması ama uyumaması, sonra da acısını benden çıkartması!!! )

* Ve tabii iş.. ( Aldığıma alacağıma bin pişman olduğum kitap projesi.. Bunu bitirmeyi becerebilirsem şayet, çooooooook uzun bir süre çalışmayı düşünmüyorum.. Stres yoğunlaştıkça sinirim Yusufcuktan çıkıyor çünkü.. Tahammülüm bittiğinde bağırmak zorunda kalıyorum ve beni en çok üzen şey bu zaten.. Kendimi canavar gibi hissediyor, o ağladıkça ben de ağlıyorum.. )

Birkaç küçük ayrıntı daha var ama onları da yazmayayım artık.. Aslında farkındayım, ortada problem olarak adlandırılacak bir durum yok.. Birçok insan büyük hastalıklarla, dermansız dertlerle cedelleşiyor.. Benim sıkıntılarım onların yanında bir hiç.. Ama sanırım benim yapımla ilgili birşey bu.. Fazla duygusal, fazla kırılgan ve bu aralar fazla karamsar oldum galiba..

Yıllardır bildiğim ama bu sabah bir televizyon programında tevafuken tekrar duyduğum birşey var.. Bir sıkıntı ya da yükümlülüğün devamlı olduğunu düşünmek, onun zihnimizde büyümesine ve ona karşı koyabileceğimiz gücü tüketmemize yol açıyor.. Örneğin Yusufcuğun en azından bir sene daha ( emzirmeyi kesene kadar ) gece kesintisiz uyumayacak olduğunu düşünmek içime fenalıklar getiriyor ama bu bana bir fayda sağlamıyor.. Aksine tahammülümün tükenmesine, buna hiç dayanamazmışım gibi düşünmeme yol açıyor.. Belki bunu zihnimden atsam ve sabrımı sadece o ana harcayıp ilerisini düşünmesem daha rahat olacağım.. Bu, çözüm adına uygulamaya koyduğum ilk tespit..

İkincisi ise, daima ama daima zihni birşeylerle meşgul etmek.. Başka birşeye daldığında kendi içini unutuyor insan.. İki gündür arada derede birşeyler okumaya, evle ilgili birkaç işi halletmeye çalışıyorum.. İyi geldiğini farkettim.. Yusufcuk fırsat vermiyor diye kitap okumayı hep erteliyordum ama peşinde koşarken tek elle, yarım yamalak bile olsa birşeyler okumaya karar verdim..

Ve tabii yoğun dozda "şükür" ilacı almaya başladım.. Nelere sahip olduğumu tekrar tekrar listeledim ve Rabbime defalarca hamdettim.. Özellikle de Yusufcuk için.. "Herkesin şükür vesilesi yaptığı şeyi ben nasıl olur da şikayet vesilesi yaparım.." diye hayıflandım.. Bundan sonra şikayet mikayet yok.. Oysa neler neler vardı anlatacağım.. Yeni kararıma şükretsin Yusufcuk :P

Sıkıldınız değil mi? Haklısınız.. Bu kadar yeter..
Sizleri de terapi amaçlı bu yazıya ortak ettiğim için üzgünüm ama baştan uyarmıştım :))

Yazmak istediğim son şey, aşağıdaki yazıya yaptığınız yorumlarla ilgili.. Beni seven, düşünen ve en önemlisi de benim için dua eden dostlarımın olduğunu bilmek, kendimi iyi hissetmemi sağlayan şeylerin en başında geliyor.. Allah hepinizden razı olsun.. Canım Fethiye'min, Sonnur'umun ve İremciğimin sesini duymasaydım, Arzu'nun güzel mailini okumasaydım, her yorumda içim ferahlamasaydı bu kadar iyi hissetmeyecektim sanırım kendimi..

Sizleri çok seviyorum..

27 yorum:

Sabahnur dedi ki...

kalp kalbe karsıdır;)
operizzzz

Rana Eslem GULMEZ dedi ki...

IYI OLMANA SEVINDIM.YAZDIGIN HERSEYE KATILIYORUM SUKUR COK ONEMLI BENDE RANADAN BUNALDIGIM ZAMAN DILEK ARKADASIMIN KANSER OGLU AKLIMA GELIYOR VE KENDIME KIZIYORUM SIKINTILI ANLARDA (ASLINDA HERZAMAN)KENDIMIZDEN DUSUKLERE BAKTIGIMIZDA ANCAK RAHATLAYABILIRIZ YALNIZCA ILIMDE KENDIMIZDEN UST SEVIYEDE OLANLARA BAKMALIYIZ.RABBIM GONULLERIMIZE FERAHLIK VERSIN SEVDIGI SEVILEN KULLARINDAN EYLESIN(AMIN)

Minel dedi ki...

Kuaybe Hanımcım;
İster tavsiye olarak ister tecrübe olarak kabul edin emzirmeyi bırakmak sizin için yavaş yavaş ufukta görünmeye başlamıştır.Çünkü herşey birbiriyle az çok bağlantılı,gece sık sık uyanan yusufçuk ve annesi gündüz huzursuz,uykusuz oluyor gece ile gündüz birbirine karışıyor.Emzirmeyi yavaş yavaş bırakırsanız yusufçuğun hem uykusu düzene girecektir hemde yemesi daha düzenli olacaktır.Muhakkak ki 2 yaş emzirme sınırı ama şuda var ki eğer çocuğa faydası değilde zararı oluyorsa birşeylere dur demek gerekir.Çünkü çocukların ilk 2 yılında uyku emmek kadar belki ondan daha da önemli birşey.Bir çocuk uykuda daha fazla büyürmüş bunuda öğrendim.Belki de emmerken alamadığı kiloları uykusunda alacaktır çocuklarımız:)
Tecrübe ile sabittir:)
Allah yardımcımız olsun..

uçan talhanın annesi dedi ki...

biraz daha iyi olmana çok sevindim. aynı ruh hâli bende de oluyor ara ara... geçmişimizi düşünüp sabrımızın yarısını oraya, geleceği düşünüp sabrımızın diğer yarısınıda oraya harcıyoruz. ama bulunduğumuz zamanda kullanacak sabrımız kalmıyor bize...
rabbim sabrımızı doğru zamanda kullanmayı nasip etsin... gönlüne ferahlık versin... yusufcuğada hayırlı uykular versin... işlerini bitirebileceğin zaman nasip etsin... âmin

nes-kafe dedi ki...

bende sıkıntılarımın hep süreceğini düşünüp bunalıma giriyorum senin gibi :D

benim terapi yöntemimde mutfağım yemekler pastalar... onlarla uğraşırken kendimden geçiyorum ve müthiş rahatlıyorum.

Malesef kitap okuyamıyorum. kafamı toplayamıyorum okurken. dalıp gidiyorum. sıkıntı basıyor sonrada. sadece pastalarla ilgili kitaplarla aram iyi şu sıra :D

yusufcuğu ve seni çok öptüm inşallah kitap işinide biran önce bitirebilirsin. Rabbim yar ve yardımcın olsun.

Anonymous dedi ki...

BENDE ÇOOOOKKK SEVİYORUM SENİ İYİKİ TANIMIŞIM İYİKİ VARSIN TWİTY SENİN KOCAAAA Bİ YÜREĞİN VAR SONNUR

uragan dedi ki...

Epeydir sessiz sessiz izliyordum seni Kuaybecim, ama bugün yazmak istedim.
İnsan bazen tüm dünyanın kendi üzerine geldiği sanabiliyor.Böyle durumlarda durup bi sakinleşmek gerek, elindekileri saymak (Senin yaptığın gibi)ve onlara sahip çıkmak gerek.
Belki bir kupa sıcak çukulata ve yanında güzel bir müzik için 10 dakika ayırmalısın.
Tabi 10 dakikan varsa:)

Kuaybe dedi ki...

Sabahnur, bizden de size "muk muk" :))

Evet Eminecim haklısın.. İnsan her durumda kendisinden daha zor şartlarda olanları düşünmeli ve şükrederek kendini yeniden motive etmeli.. Örneğin ben artık, "İki üç çocuğu olanlar ne yapsın, onlar becerebiliyorsa ben de yapabilirim.." diyorum, ""evladım sağ ve sağlıklı, hasta olsa daha mı kolay olacaktı.." diyorum, halime şükrediyorum..

Minelcim Ozan da söylüyor aynı şeyi ama kıyamıyorum ki yavruşuma.. Emmese de yemiyor çünkü, böyle bari karnı duyuyor :)) Biraz daha dişimi sıkacağım sanırım..

Kuaybe dedi ki...

Eminecim amin, amin. Ne güzel dualar etmişsin öyle..

Dediğin gibi, aslında Rabbim her durum için dayanma gücü vermiş bize ama biz askerleri sağ cenaha, sol cenaha yollayıp merkezi boş bırakıyoruz :)) O an için tahammül kalmıyor.. İşin garibi, bunu bilmek de çözmüyor ya problemimizi, ben ona yanıyorum.. Ne yapmam lazım acaba ki bildiklerimi uygulayayım..

Nescim benim de ihtiyacım olan tam da senin pastalar gibi birşey işte.. Yaparken dalıp gideceğim, herşeyi unutacağım.. Ama aynı alanda çalışamayız :)) Un bir taraf dağılır, şeker hamurları duvarlara sıvanır ben pasta yamaya kalksam.. Yusufcuk bo bırakmaz ortamı :)) Ben en iyisi kitap okumaya devam edeyim..

Canım Sonnur'um sağol.. O senin yüreğinin güzelliğinden.. Ayrıca gelişmelerden haberdar et beni tamam mı.. Anladın sen onu :))

Merhaba sevgili Uragan, hoşgeldin.. Aslında birkaç yarım saatim var günde ama onları da zorunlu işlere harcıyorum, keyfe vakit kalmıyor :)) Bu akşam sıcak çikolata fikrini denesem çok iyi olacak galiba.. Kikiriğini de öptüm :))

Minik Patikler dedi ki...

Canım iyi hissetmene çok sevindim, Allah her daim şükredenlerden eylesin. Sen çok tatlısın, sevecen, iyi niyetli, temiz kalplisin ve şükretmeyi de çok iyi biliyorsun kendini eksik hissetme bu konuda.


Sana emzirme ve gece uykusuyla bir önerim olacak, lütfen ama lütfen bunu düşünerek emzirmeyi zorlu bir iş haline getirme. Ben bu hataya düştüm ve özellikle son 6 ay nasıl sütten keseceğimi gözümde büyüterek inanılmaz mutsuz saatler geçirdim. Şimdi inanamıyorum sadece bir hafta gibi bir vakit var sütten kesilmesine, içim acıyor. Nedenini sorarsan nasılsa zamanı gelince keseceğim deyip tadını çıkarmadım, çıkaramadım ve çıkarttırmadım son altı ayın. Halbuki şimdi her bir süt vermenin tadı başka türlü kalıyor damağımda.. Gece uykusu olmayacaksa olmuyor bunun sütle vs. ile ilgisi pek yok bence. Huy anacım bu :) ne yani şimdi adam bebek 2 ay sonra gece kesintisiz mi uyuyacak? Ayrıca emmese yemiyor diye bir iş yok canım, adam bebek son iki üç haftadır emdiğinin farkında değil gündüz süt vermeiy kestim çünkü. Hiç te öyle saldırmıyor yemeklere. Sütün kıymetini ancak emziremeyenler bilir, benim etrafımda iki yaşına kadar emzirebilmek için nelereni feda etmeye hazır insanlar olduğu için sütten kesmeni tavsiye etmiyorum, sadece madem amacın 2 yaş, tadını çıkar gerçekten, zaman çok çabuk geçiyor hayatım...

Bebekhikayesi dedi ki...

Seni rahatlatacak son kişi benim herhalde ;)) Allah gonlune ferahlik versin, Yusufcuğu öperim, sevgiler

bielifmiktari dedi ki...

Kuaybe merhaba
ruh hallerimiz birbirini takip ediyor sanirim..Son iki haftadir bende de siddetli depresyon belirtileri baladi.Bunu ogluma yuklenmemden anliyorum.Cok bagiriyorum.Hatta alt kat komsuma soyledim.Cocuguma bagiriyorum lutfen ona zarar verdigimi dusunmeyin diye.Bendeki duzen hastaligini bertaraf edemiyorum.Hertarafin daginik olmasi zihnimi ciddi sekilde yoruyor ve sinirlerimi geriyor.Ozellikle Nailemre copleri karistirmaya baslayali.Isin kotusu ben bagirdikca o gulmeye basliyor ve beni daha cok sinirlendiriyor.Artik uykuya kolay dalmiyor..cok zor uyutuyorum.Sabahin korunde de kalkiyor.Calismak istiyorum biran once ama onu biryerlere birakamiyorum.Yilbasindan sonra annemleri cagirdim buraya gelirlerse calisip para kazanmak istiyorum.Kendime hirs yaptim resmen.Butun bunlari dusunup oglumu uzup onu aglatip uyutup kendimle kaldiktan sonra dun Minik Kalbim i okudum.sonra uykusunda uyuyan oglumu gidip kucagima alip doya doya sevip optum.Agladim ozur diledim..Ne cok sey varken suukredecek neler icin masum bir yavruya kizip onu uzuyorum.Kendimden cok utandim.
Annelik hakikaten kolay bir yuk degil.Bir canli egitmek,bir insan yapmaya calismak sabirla her seyine goz yummak tabiiki hic kolay degil.Amma iste ne bileyim.Biz mi nankoruz, yoksa hayat mi bize cok agir.Gurbet de yukleniyor tabii..
En kotu derdimiz bu olsun kardes.
Coook opuyorum seni.Atlatirsin-atlatacaz insallah..Bana da dua etmeyi unutma..

SenaBera dedi ki...

Daha iyi olmana sevindim canım:)
Ben de çocuklarla, mutluyum çünkü, oyunu oynardım.Şimdi o oyunu , şükrediyorum çünkü ,oyununa dönüştürdüm.Şükrediyorum çünkü: gören gözlerim var gibi..
Hem zevkli oluyor,hem de bol bol şükrediyor ve daha nelere şükredebiliriz diye düşünüyoruz...
Sevgiler canım....

[ fiкяiмiи iиcє güℓü ] dedi ki...

İnsan bazen bunalıyor işte ve evet sahip olduklarına bakıp ta şükretmek kendine getiriyor. İnşallah daha iyi olacaksın. İşinde ve en zo işin olan annelikte kolaylıklar diliyorum canım...

duygu dedi ki...

canım iyi olmana çok sevindim.Bütün annelerde var bu hadise ya.Sanırım artık kendimize yeteri kadar vakit ayıramıyoruz ondan kaynaklanıyor.-ben-lik bitti artık,biz varız:)Allah nankör kullardan yapmasın bizi.amin.--bende seni çook seviyorum--üstüme alındım bak..

Archi*Sugar (Esra) dedi ki...

Daha iyi olduguna sevindim. Seni hep neseli ve sakaci gormeye alistik...
:-)

Aslinda 1 yasindan sonra gece uyanmalari son bulmali. Bak ben 2 sene + 2 aydir emziriyorum. 1. seneden sonra gece uyandiginda emzirmek yerine yanima alip yatiriyordum, hemen uykuya daliyordu. 1,5 yasinda da gece uyanmalari tamamen son buldu. Uyaninca emzirmek yerine baska bir sekilde uyumasini saglarsan hem sen rahat edersin hem de bebis deliksiz uykuyu ogrenir...dinlenir...

Ben artik sadece yatmadan once emzirip yatiriyorum.

ps: Aslinda biliyorum, benim de artik birakma vaktim geldi ama Defne istiyor, kiyamiyorum. :-)

Anne ve Bebisi dedi ki...

Kuaybecim, iyi olmana sevindim:) Hic bir sey surekli degil, sen benden daha iyi bilirsin.

Emme konusunu okurken nedense benim de aklima, belki memeden kesersen uykusu ve yemesi daha duzenli olur gibi bir dusunce geldi. minel de aynisini yazmis. Ama duydugum kadariyla o da cok zorlu bir surecmis. Belki de simdi dogru zaman degildir. Doktorunuz ne diyor bu konuda?

sühendan dedi ki...

İlk olarak normale dönmene çok sevindim.Bloğuna pembeler çok yakışmış.Belki bu hayata da pembe baktığın anlamına geliyordur.

Gerçekten tv. de izlediğin şeyi ben çok yapıyorum.Zihnim sürekli olumsuz şeyleri düşünerek meşgul.Yazınla bir kez daha bunun yanlış olduğunu hatırlamış oldum.Daha çok güzel şeyler düşünüp daha çok şükredeceğim:)

AYSUN dedi ki...

Biz de seni seviyoruz:) Daha iyi olmana çok sevindim. Huzursuzluk bende de var ama düzeleceğim...

AsYa dedi ki...

kuaybecim geçmiş olsun diyeyim ben..
herşey geçiyor ....herkesin de dediği gibi bu depresif modlar her annenin başına geliyor ..mesela bazen Suat'ta sabah 9 da çıkıp akşam 10 da geliyor o saate kadar yalnız baktığım Efe bazen beni çıldırtıyor çok sinirleriyorum ama sonra kendime kızıyorum..aynı ruh hali işte...Ve Suat gelince de uyumayıp(ki yorgunluktan ölmek üzere olsamda) birkaç saatte onla ilgilenmek ondan sonra yatmak zorunda kalıyorum...
Geçici bunlar deyip sabrediyorum bende..
Ve şükür duası gerçekten işe yarıyor bende yapıyorum...Anne olduktan sonra bunu daha iyi anladım...

Kuaybe dedi ki...

Canım MP'cim.. Sen de çok tatlısın, sevecen, iyi niyetli ve temiz kalplisin.. Hatta daha da fazlası, çok anlayışlı bir anne ve çok fedakar bir insansın.. Rabbim daim etsin..

Emzirme meselesinde aynı şeyi düşünüyoruz.. İşte o yüzden sütten kesme ihtimalini bertaraf ediyorum zaten.. Çünkü gerçekten emmezse uyuyacağına da yiyeceğine de inanmıyorum.. İnansam belki kendimi denemek için ikna edebilirdim.. Yine Yusufcuk açısından bakıyorum olaya ve Rabim onun hazır mamasını gönderdiği sürece :)) benim onu mahrum etmeye hakkım olmadığını düşünüyorum.. Allah korusun sütüm kesilse falan yapacak birşey yok zaten ama olduğu sürece emzireceğim inşaallah.. Dediğin gibi o tat ve yakınlık başka hiçbirşeyde yok..

Bebek hikayecim Allah sana da dört kat ferahlık versin :)) Öyle az birşey yetmez sana.. Gerçekten bak, her aklıma gelişte dua ediyorum senin de işin kolaylaşsın diye..

Elifcim, Rabbim san ada ferahlık versin canım.. Gerçekten de ne kadar benziyormuş ruh hallerimiz..

Dediğin gibi dağınıklık beni de çok geriyor ama toplayamıyorum, zaten üç dakika sonra heryer tekrar savaş alanına dönecek!! Zor uyku, çok erken uyanma, zararlı zararszı herşeyi karıştıran ve se kızdıkça bunu oyun zanneden bir bücür.. Aynı aynı.. Ama dediğin gibi sağ olmaları aslında herşeyin ötesinde bir nimet.. Sağlıklı olmaları, akıllı olmaları, en önemlisi de bizim olmaları çooook şükür gerektiriyor.. "Ah bir evladım olsa da bütün gece ağlasa.." diyen ne kadar çok insan var.. Annelik ağır bir yük olsa da bu yükü bize yükleyene şükredip biraz "esnek" olmaktan başka çare yok, ben bunu anladım şu son bir haftada.. Rabbim yardımcın olsun canım..

Kuaybe dedi ki...

Özlemcim çok güzel bir oyun gerçekten.. Aslında düşünüyorum da Yusufcuk iyice büyümeden benim kendime sıkı bir çeki düzen verip, fıtratımı zorlayıp rahat ve pozitif bir kişilik oluşturmaya ihtiyacım var.. Çünkü ilerde o benim şimdiki gibi sadece hareketlerimi değil, kişilik özelliklerimi ve düşünce yapımı da modelleyecek.. Hayata daima "iyi" bakmasını, rahat ve olumlu bir insan olmasını istiyorum yavrumun.. Bunun için de önce kendimi eğitmem şart.. Şikayet etmek yerine şükretmeyi, kendini ve çevresindekileri germek yerine rahat ve çözüm üreten bir insan olması için önce benim değişmem lazım :))

Sevgili FİG, inşaallah daha iyi olacağım dediğin gibi.. "En zor iş annelik" evet.. Ben de sana kolaylıklar diliyorum işinde :)) Bir adet maxi ve bir adet mini seni de oldukça zorluyordur zaman zaman..

Duygucum, tabii alınabilirsin üstüne.. Engin sevgi dalgalarım seni de kapsıyor :)) Kendine vakit ayırmak gibi birşeyden bahsetmişsin. O neydi ki? Unutmuşum :P

Kuaybe dedi ki...

Archicim, ah ahhh.. Emmeden uyuyamıyor ki benim bücür cadım.. Hatta bazen emse de uyuyamıyor!! Bir ara gece uyandığında emzirmek yerine su vermeyi denedim.. Baktım lıkır lıkır içti, oh dedim.. Sonra yine aranmaya başladı.. Emmeden de uyumadı.. Aslında bu aralar emmeden uyutmayı denemeye çalışmıyorum bile çünkü ağladıkça daha da açılıyor uykusu ve sonra uyutmak daha da zor oluyor.. Geçen gece örneğin bunu tecrübe ettik ve 3:20 ile 4:30 saatleri arasını oda oda gezerek değerlendirdik :)) Ama olsun, ne diyorduk.. Bugün böyle ama yarın ne olacağı belli değil.. Belki düzelecek ve ben kendimi boş yere üzmüş olacağım :))

Esracım çok haklısın.. Hiçbirşey sürekli değil.. Hani bir mesel var ya.. Bir vezir, bir bilgeye gitmiş ve mutsuz olduğundan bahsetmiş.. Ona öyle bir cümle söylemesini istemiş ki her durumda hatırlayıp mutlu olsun, ona göre davransın.. Bilge de ona "Bu da geçer ya Hu.." demiş.. Sıkıntılı anında bu cümleyi hatırlamış, geçecek diye mutlu olmuş.. Mutlu ve zengin anlarında yine aynı cümleyi hatırlamış ve elindekine şükretmiş, kibirlenmemesi, onu her an kaybedebileceği gelmiş aklına yine mutlu olmuş.. O hesap..
( Bu arad ben bu meseli Gonca'ya yazayım yaa.. İyi olur bebelere )

Emzirme konusunda da bakınız MP'nin yorumuna yazdığım cevap :)) Yemediği için ve hala sütüm olduğu için doktorum da emzirmeye devam etmem konusunda benimle hemfikir zaten.. Uyanmasının onunla ilgili olmadığını düşünüyor. Aslına bakarsan hiperakiviteden de korkuyoruz.. Babamızda var çünkü!!

Kuaybe dedi ki...

Aysuncum neyin var kuzum? Senin de mi annelik depresyonun kabardı.. Bak ben şimdi sana dua ediyorum, pozitif enerjiler ve kıpır kıpır öpücükler gönderiyorum.. Öp oğluşunu, o da seni öpsün ve daha iyi ol inşaallah..

Asyacım seni o kadar iyi alıyorum ki.. Bizi yıpratan da bu zaten.. Hem eve hem ocuğumuza hem de eşimize elimizden gelenin en iyisini yapabilme düşüncesi.. Birini yapsan diğeri eksik kalıyor oysa.. Belki de işin sırrı bunu kabullenebilmek ve hiçbirşeyin artık eskisi gibi olmayacağını anlamak.. Eskisi gibi olmaya çalışmak, heryeri parlatmak, en güzel yemekleri yapmak, eşinle oturup saatlerce sohbet etmek, televizyon seyretmek.. Bunlar yok artık.. Ama olmasa da mutlu olabilirim dedim ben ve şimdi daha iyiyim.. Dediğin gibi, geçecek bu süreç ve eminim o zaman da bugünleri özleyeceğiz!!

AycA dedi ki...

ben tabii ancak okuyabildim .. her zaman ki gibi..
ama sen kendine gelmişsin galiba.. arada oluyor b ukarmaşalar karışıklılar sıkışıklıklar..aslında geçeceğini de biliyor insan ama işte daraldı mı o an herşeyi yapabiliyor..
neyse ben iyi olmana sevindim tekrar:)

Kuaybe dedi ki...

Ay ay Sühendancım, yorumlara cevap yazarken atlamışım ben seni, kusura bakma n'olur.. Ben emziren, depresyonunu yeni atlatmış, unutkan bir anneyim, affet olur mu :))

Negatif düşünceler, enerjimizi alıyor bu kesin.. Onun için diyorum ya işte, zihnimizi güzel şeylerle dolduralım ki, olumsuzluklara yer kalmasın.. Allah yardımcın olsun senin de, dediğin gibi şükret bol bol..

Ayça çok teşekkür ederim.. Ara ara olsa da az hasarla atlatmak önemli bu dönemleri, umarım tekrar kötü hissetmem kendimi ve bağırmam Yusufcuğuma.. Sabırlı olmalıyız, çok sabırlı :))

arzu dedi ki...

Kuaybecim suan gozlerim doldu, tasmk uzere yaslar, zor goruyorm keybordda harflerin yerini:) Canim benim cok guzel iyi oldugunu duymak! Her sIkIldigim bunaldigim zaman aklima hep; Rabbim bana benden daha merhametli O bana bu sIkIntiyi vermisse ardinda bir hayir takdir etmistir dusuncesini geciriyorum icimden! Hakikaten oyle cok lutuflari varki ustumuzde! Ne kadar sukretsek az dedigin gibi:)cok opuyorum seni ve Yusufcugumu...Saglicakla canim!